HINDI ko napigilang tumawa ng nakitang natuturuan ang mga pamangkin kong nasa tapat ng camera.
“O, tama na ‘yan. Wala namang problema kung sinong nakarami! Magpapadala na lang ako ulit.” sabi ko. Which somehow I find it, unbelievable. Paano ko iyon magagawa.
Lihim akong nagngitngit.
Ngunit ang parehong pagngiti nila ang nagpagaan ng pakiramdam ko. Napangiti rin ako nang namilog ang mga mata nila sa akin.
“Thank you, Tita Riel!!” halos magkasunod nilang sigaw. Natawa ako kahit na parang naiiyak na ako.
I badly miss my family. “Kailan ba ang balik mo rito anak? Aba, nagpunta na rito ‘yung kaibigan mo at hinatid ‘yung pinadala mong bagahe! Naku, kay gwapo pa no’ng asawa! Ikaw, may boyfriend ka na rin ba?” may halong tudyo ng Tatay.
Ngumiwi ako sa narinig. “Wala pa po ‘Tay..b-busy pa a
