ด้านลันนาพอคุยกับภาริตาเสร็จแล้วเธอก็รีบโทรหาแม่ของภาริตาทันที เพราะเธอต้องช่วยเพื่อนสาวที่ขอร้องเอาไว้
“สวัสดีค่ะคุณป้า...ลันนาเองนะคะ...” ลันนาบอกไปเมื่อปลายสายรับสายแล้ว
“อ่อหนูลันนาเองเหรอลูก ป้าว่าจะโทรหาหนูพอดีเลย...ป้าติดต่อยัยเบนไม่ได้เลย ยัยเบนอยู่กับหนูไหมลูก” เยาวเรสเอ่ยถามอย่างร้อนใจ เพราะเธอว่าจะไปหาลันนาที่บ้านเย็นนี้พอดี
“อ่อ ยัยเบนไม่ได้อยู่กับหนูค่ะคุณป้า แต่คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พอดีหนูมีงานสำคัญที่ต่างประเทศเลยส่งตัวยัยเบนไปกะทันหันน่ะค่ะ สงสัยจะยังยุ่งกับการเดินทางน่ะค่ะ เดี๋ยวยัยเบนก็คงจะโทรหาคุณป้าแล้วล่ะค่ะ หนูขอโทษนะคะที่ทำให้คุณป้าต้องกังวล” ลันนาพูดอธิบายบอกไป
“หนูลันนาไม่ต้องขอโทษป้าหรอกลูก มันเป็นงานของยัยเบนนิป้าเข้าใจจ้ะ รู้แบบนี้แล้วป้าก็สบายใจแล้วล่ะ ว่าแต่หนูให้ยัยเบนไปทำงานที่ประเทศอะไรเหรอจ้ะ...” เยาวเรสถามไปอย่างอยากรู้
“ที่ยุโรปน่ะค่ะป้า ไปหลาย
