"เดี๋ยวนี้ว่างเหรอย่ะ ถึงได้ชวนออกมาหาอะไรกินได้เนี่ย ปกติจะชวนแกออกมาแต่ละที ติดแต่ผัวๆๆหายใจเข้าออกก็เป็นพี่นนท์ๆ"
ดุจดาวเอ่ยทักเพื่อนอย่างแปลกใจ ที่วันนี้แม่ตัวดีมีเวลาว่างออกมาเจอเพื่อนสาวบ้าง
"ก็ช่วงนี้พี่นนท์งานยุ่งนะ คนไข้มาพร้อมๆกันหลายคน ช่วงนี้ถึงขั้นต้องไปนอนโรงพยาบาลเลยนะ นี้ไม่ได้เจอกันสามวัน คิดถึงจะแย่แล้ว"
พูดจบใบหน้าสวยก็คว่ำลง แถมยังแบะปากทำราวกับจะร้องไห้
"พอๆๆ ให้เขาทำงานบ้างเถอะ คนเป็นหมอปกติมันก็ยุ่งแบบนี้แหละ"
ดุจดาวพูดให้กำลังใจเพื่อน ก่อนที่จะผลักหัวพริบพราวออกเบาๆ เพราะคนตัวเล็กงอแงตั้งท่าจะซบเพื่อนรักให้โอ๋เธอหน่อย
"ฉันคิดถึงพี่นนท์จะแย่ ดูสิ ขนาดข้อความเขายังไม่มีเวลาตอบเลย สงสารจัง"
"หืม ยุ่งมาก ไม่ได้อยู่บ้าน ไม่มีเวลาตอบข้อความเมีย ถามจริง แกเคยไปที่ทำงานพี่นนท์บ้างมั้ย"
พริบพราวส่ายหน้า เพราะธนนท์ชอบบอกว่า โรงพยาบาลไม่ใช่ห้างสรรพสินค้า ทั้งหมอทั้งบุค
