เสียงเพลงที่เปิดดังกระหึ่มในสถานบันเทิง ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มที่นั่งดื่มรู้สึกสนุกได้เลยสักนิด สีหน้ายังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์ แววตาว่างเปล่าทอดมองไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย มีเพียงแก้ววิสกี้เท่านั้น ที่เปรียบเสมือนจุดสนใจเดียวของชายหนุ่ม
"นานแล้วนะ ที่มึงไม่ได้มานั่งดื่มแบบนี้" เรย์เอ่ยขึ้น พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม มองดูฟรานซ์ด้วยสายตาว่างเปล่าไม่ต่างกัน
"เครียดเรื่องอะไรล่ะ ในเมื่อกูก็เห็นว่าทุกอย่างกำลังไปได้ดีไม่ใช่เหรอ" ยังคงประชดประชันต่อ เมื่อฟรานซ์ไม่คิดจะปริปากพูดออกมา ยังคงนั่งจิบวิสกี้อยู่อย่างนั้น เสมือนคำพูดของเรย์ก่อนหน้า เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
"หรือว่าแผนการที่มึงวางไว้ มันเริ่มจะไม่เป็นตามนั้น"
"มันกำลังจะถึงจุดไคล์แม็กซ์ของเรื่องต่างหาก" พูดจบก็กระดกวิสกี้ในแก้วจนหมดและวางลงที่โต๊ะ ยกยิ้มมุมปากให้เพื่อนรัก
"ก็ดีเหมือนกัน กูก็อยากให้มันถึงจุดไคล์แม็
