หลังแต่งงานมาได้เกือบ ๆ ห้าปี นิรมนต์ก็ยังไม่มีลูกกับอัคระสักที แม้จะพยายามทุกวิถีทางแล้วก็ตาม คงเพราะสุขภาพร่างกายที่อ่อนแอของนิรมนต์เอง นั่นจึงเป็นเหตุผล ให้เจนจิราต้องกลายมาเป็นลูกสาวของบ้านนี้ จนถึงปัจจุบัน
ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เด็กสาวเรียกนิรมนต์ ว่าแม่จนติดปาก เพราะเป็นความต้องการของเธอที่อยากจะได้ยินคำว่าแม่จากปากลูกสาว ถึงแม้ว่า เจนจิราจะไม่ใช่สายเลือดแท้ ๆ ก็เถอะ
แต่กับอัคระนั้น เจนจิราไม่เคยยอมเรียกเขาว่าพ่อ ตามที่นิรมนต์ขอเลยสักครั้ง เพราะในตอนนั้นเธอยังรู้สึกไม่ค่อยสนิทใจกับเขามากนัก
แต่จนแล้วจนรอด ทุกวันนี้ เด็กสาวก็ยังคงไม่ยอมใช้คำว่าพ่อกับเขาอยู่เช่นเดิม อาจเป็นเพราะความรู้สึกที่เธอมีให้เขา มันเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นแบบอื่น มากกว่าเหตุผลของคำว่าสนิทใจกระมัง
ขณะที่ตัวของอัคระเอง ก็ไม่ได้รู้สึกรักเจนจิราเหมือนลูกมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเช่นกัน เพราะในตอนนั้น ชายหนุ่มเพียงแค่อยาก
