ภายในงานที่เต็มไปด้วยเสียงครึกครื้น ดนตรีดังสนั่นไปทั่วเขตหมู่บ้าน บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ แต่ฉันกลับรู้สึกร้อนลุ่มไปทั่วทั้งตัว ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่มันร้อนแปลก ๆ แถมยังรู้สึกตาลาย ๆ เบลอ ๆ
ปกติฉันแอบพ่อกินเหล้าบ่อย ๆ รู้ดีว่าอาการเมาเหล้าเป็นยังไง ถึงได้มั่นใจว่านี่ไม่ใช่อาการเมาเหล้าปกติ ที่สำคัญ ฉันเพิ่งยกเหล้าขึ้นดื่มได้เพียงสามแก้ว ไม่มีทางที่จะเมาด้วยปริมาณเท่านี้แน่
พ่อหมักเหล้าใส่อะไรให้กินนะ?
“ไหวไหมบัว”
พ่อหมอหันมามองที่พี่บัวที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา สองข้างแก้มแดงระเรื่อขึ้นเองโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอาง
“มึนหัวนิดหน่อยจ้ะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”
พี่บัวลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตัวเซไปด้านหลังจนเกือบล้ม โชคดีที่พี่ทิศมือไวคว้าแขนเธอได้ทันพอดี
“กลับเถอะ ไม่น่าจะไหวหรอก”
พ่อหมอออกความเห็น ฉันก็เห็นด้วยเช่นกัน
“งั้นฉันกลับก่อนนะจ๊ะ”
“เดี๋ยว
