เทียนหอมเดินออกมาสูดอากาศที่หน้าโรงพยาบาลด้วยใจที่เหนื่อยล้า เธอทิ้งตัวนั่งลงที่ม้าหินอ่อนราวกับคนหมดแรง ตอนนี้ในหัวของเธอมืดแปดด้านไปหมดจนต้องออกมาพึ่งอากาศบริสุทธิ์ที่อยู่ด้านนอก
ในขณะที่เทียนหอมนั่งอยู่ด้านนอกของโรงพยาบาล ใบหน้าของเธอสะท้อนถึงความเหนื่อยล้าที่ผสมผสานกับความกังวลภายในใจ หัวใจของเธอหนักอึ้งเหมือนถูกบีบจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้ตลอดการสนทนากับคุณหมอเริ่มไหลออกมาช้า ๆ โดยไม่สามารถควบคุมได้
หญิงสาวรู้สึกว่าโชคชะตากำลังโยนภาระอันหนักหน่วงมาให้เธออีกครั้ง หนทางที่เธอเห็นอยู่ข้างหน้ามันมืดมิดและดูไร้แสงสว่าง เธอตั้งคำถามกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“หนูจะต้องทำยังไงต่อไปดี? หนูจะต้องไปหาเงินจากไหน?”
ความรู้สึกกดดันทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกล้อมรอบด้วยความมืด เธอเริ่มคิดถึงทุกอย่างที่เธอเคยทำมาถึงจุดนี้ เธอทำงานกลางคืน เธอเสียสละและตั้งใจทำทุกอย่างในชีวิตเพื่อยายมาตล
