รินรดาต้องใช้เวลาหลายวันกว่าที่จะตามหาตัวต้นเหตุแห่งความโกรธกรุ่นโมโหของหล่อนเจอ... เวลาที่ผ่านมาระยะหนึ่งนั้นไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกโกรธแค้นคนที่ทำให้หล่อนเสียหายน้อยลง แต่มันกลับเป็นว่าหล่อนสะสมทุกอย่างรอวันระเบิดพร่างพรายออกมาให้เขาไหมเป็นจุลเท่านั้นเอง...
หญิงสาวสวยในชุดสีเท่าอ่อนแต่ไม่จืดเพราะสวมปราด้าส้นสูงปรี๊ดสีแดงยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าโรงแรมแกรนด์ อมร ปรินซ์เซส หล่อนเงยหน้ามองตึกสูงใหญ่ข้างๆ โรงแรมที่เป็นสำนักงานใหญ่ของอมรกรุ๊ป ดวงตาของหล่อนหยุดนิ่งอยู่ที่ชั้นบนสุดที่เป็นห้องทำงานและเป็นที่พักของเจ้าของกิจการอย่าง หม่อมราชวงศ์อรรถากร เลิศยศอมร
แล้วเราจะได้เจอกัน ไม่คุณก็ฉัน... ต้องตายไปข้างหนึ่ง
หญิงสาวคิดในใจอย่างหมายมาดก่อนที่จะก้าวเดินฉับๆ ไปในตัวอาคารที่มีทางเข้าเดียวกันกับโรงแรมห้าดาวสุดหรูด้วยความมั่นใจ...
เป็นเรื่องน่าบังเอิญที่วันนี้ระรินทิพย์ก็มาที่นี่เช่นเดียวกัน...
