ชายหนุ่มมองหล่อนตาพราวระยับ... ท่าทางของหล่อนถูกใจเขา... น่ารัก อ่อนหวาน... และไม่พุ่งโผนกระโจนเข้าหาเขาจนน่ารำคาญเหมือนคนอื่น เขาจึงอยู่กับหล่อนบ่อยได้ไม่เบื่อ และสนุกที่จะต่อล้อต่อเถียงกับหล่อนเพราะมันพลอยทำให้เขาได้ยิ้มได้หัวเราะโดยไม่ต้องฝืน แต่คนน่าแกล้งก็ช่างทำหน้าแดงใส่เขา และก็ขยันค้อนให้เขาจนเขาเอ็นดูหล่อนมากเหลือเกิน...
มือหนารั้งมือหล่อนมาถือไว้จนได้... คราวนี้ระรินทิพย์อึกอักหันรีหันขวางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้...
“ปล่อยนะคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“งั้นก็ย้ายไปหลังบ้านสิ จะได้ไม่มีคนเห็น”
“ไม่เอาหรอกค่ะ... หลังบ้านมืดจะตาย” ระรินทิพย์บิดมือหนีมือเขาเบาๆ แต่ไม่หลุด.. หล่อนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อนิ้วของเขาที่กุมมือหล่อนอยู่นั้นไล้หลังมือเนียนบางของหล่อนเบาๆ อย่างหยอกเอิน เขาทำเล่นเพลินๆ เพราะชอบมือเล็กนุ่มนิ่มและอยากแกล้ง... ระรินทิพย์ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เพราะกระแสร้อนจากมือเขา แล้วย
