อ้อนรักพยายามขยับตัวออกจากร่างแกร่ง เธอตบใบหน้าเข้มคมสันเต็มแรงปรี่ หญิงสาวขยะแขยงร่างกายตัวเองยินยอมให้คนเลวเชยชม เธอเจ็บช้ำน้ำใจที่เลิกรักผู้ชายเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัวคนนี้ไม่ได้
อ้อนรักทำทีเข้มแข็ง บอกตัวเองว่าเกลียดคนเลว เขาไม่สมควรได้รับความรักจากใคร แม้แต่วาลิน เพื่อนแสนดีของเธอ
“อ้อนรัก! เธอกล้าตบคนที่เลี้ยงดูเธอเหรอ ใครกันแน่ที่ส่งเสียจ่ายค่ารักษาพยาบาลและค่าทำศพแก่แม่ของเธอ ถ้าไม่ใช่ฉัน”
เซซาราเอ่ยตวาดลั่นแก่นางบำเรอในปกครอง เขาถูกอ้อนรักตบหน้าซ้ำถึงสองครั้ง เผลอหลุดปากเรื่องสำคัญบางอย่าง
“เมื่อกี้พี่เซตพูดว่าอะไร ค่าทำศพของแม่มินตรา ที่ผ่านมาพี่เซตโกหกอ้อนว่าแม่ยังไม่ตาย แม่ของอ้อนยังรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล แต่ความจริงพี่เซตโกหก”
อ้อนรักเริ่มประมวลผลกับความจริงบางอย่าง เธอวิ่งถามชื่อมารดาเธอทั่วโรงพยาบาลทุกที่ แต่ไม่มีชื่อมารดาอยู่ ที่ผ่านมาเขาโกหกปิดบังเธอเป็นคนโง่มาตลอด
เซซาร
