สองวันต่อมา
นกน้อยอยู่เฝ้าเพื่อนสนิทตลอดเวลา ไม่มีโอกาสให้เซซาราเข้ามาใกล้ชิดร่างบอบบางของคนป่วยกำลังหวาดหวั่น ระแวงว่าคนร้ายกาจแอบมาทำมิดีมิร้ายเหมือนครั้งแรกที่เธอพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล พอไม่เห็นใบหน้าผู้ชายคนนั้นแวะเวียนพลอยทำเอาเธอหายกังวลเล็กน้อย
ระหว่างนั้นหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ อ้อนรักเป็นห่วงมารดาอยู่บ้านคนเดียวจึงรบเร้าพานกน้อยไปส่งบ้านโดยไร้ผู้ชายร้ายกาจนั่นมาสองสามวัน
“แม่ แม่อยู่คนเดียวเป็นยังไงบ้าง อ้อนรักผิดเองที่ปล่อยให้แม่ต้องอยู่คนเดียวตามลำพัง”
อ้อนรักสวมกอดมารดามีใบหน้ายิ้มแย้ม แกล้งทำให้ลูกพลอยสบายใจว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก ทั้งที่ความจริงอาการเริ่มทรุดหนัก
“แม่ต่างหากที่ห่วงหนู คุณนกน้อยบอกแม่ว่าหนูอ้อนรักไม่สบายหนัก ครั้นแม่จะตามไปเยี่ยม พี่ชายของคุณนกน้อยห้ามไว้ อีกทั้งส่งคนมาเฝ้าหน้าบ้านแม่อยู่ตลอดระหว่างที่หนูไปนอนโรงพยาบาลสองวัน แม่ต้องขอบคุณเขาหน่อยแล้วละ”
