บทที่ 34
ฝันร้าย
หลังจากรู้ว่าตั้งครรภ์ สายขิมก็ตั้งปณิธานไว้จะไม่นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาอีก เพื่อสุขภาพจิตที่ดีของตัวเองและลูก เธอต้องละทิ้งทุกอย่าง เพื่อเอาทั้งหมดของชีวิตมาทุ่มให้กับลูกน้อยที่กำลังจะเกิดมา ไม่มีใคร ไม่มีสิ่งใด สำคัญเท่าลูกอีกแล้ว
เธอกับมิราตัดสินใจเช่าบ้านแทนการอยู่หอ บ้านเช่าอยู่ในซอยเดิมที่พวกเธอพักอาศัย สองสาวจึงไม่ต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตมากนัก สายขิมลาออกจากงานตามคำแนะนำของแพทย์
สองเดือนแรกของอายุครรภ์ เธอมีอาการแพ้ท้องอย่างหนัก อาเจียนทุกเช้า วิงเวียนศีรษะจนไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ปกติ เพื่อนๆ ที่ร้านอาหารต้องผลัดเปลี่ยนกันมาดูแลช่วงที่มิราไปทำงาน ไม่มีใครถามถึงพ่อเด็ก มีแต่ให้กำลังและบอกจะช่วยเธอเลี้ยง สายขิมซาบซึ้งและขอบคุณความมีน้ำใจของผู้คนในจังหวัดเล็ก ๆ แห่งนี้เหลือเกิน
เวลาผ่านไปจนอายุครรภ์ครบสามเดือน อาการแพ้ท้องจึงทุเลาลง สายขิมเริ่มมองหาช่องทางกา
