หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
ณัฐนิชาเดินทางไปปารีสอีกครั้งพร้อมกับเงินจำนวนสิบล้านบาทที่ขอยืมไปทำทุน ทำให้อาทิตย์นี้จิรภัทรต้องเหงาว้าเหว่อยู่เพียงลำพัง จนต้องพาตัวเองมาขลุกอยู่ที่บ้านของเพื่อนสนิทที่นานทีปีละครั้งสองครั้งจะได้มาหากันแบบนี้
“ลมอะไรหอบมาถึงบ้านฉันอีกวะเนี่ย เมียใหม่แกไปไหนแล้วไอ้ภัทร!”
ทันทีที่เปิดประตูให้ ภาสกรรีบทักทายหยอกล้อเล่นด้วยเช่นทุกครั้งที่เจอหน้า
“เหงา ๆ ขอมากินข้าวเย็นด้วยคนสิวะไอ้คุณกร เมียนายคงไม่ว่าหรอกใช่ไหม”
“ไม่ว่าหรอก แววเขาจะว่าใครได้ ใจดีเกินเมียฉันไม่มีหรอกในโลกใบนี้”
“เออ ไอ้คนได้เมียดี”
สองหนุ่มเดินเข้าบ้านไปด้วยกัน ก่อนจะมีเด็กชายวัยหกขวบวิ่งออกมารับหน้าด้วยพร้อมกับรีบยกมือไหว้ทำความเคารพไม่ให้บอกกล่าว
“สวัสดีครับ”
“โอ้โห ก้องภพหลานอา โตเป็นหนุ่มขนาดนี้เชียวเหรอนี่ ตัวสูงมากกี่ขวบแล้วนะกร?”
“จะย่าง7ขวบแล้ว หล่อหน้าตาดีได้พ่อมันแกว่าไหมวะภัทร
