@เช้าวันต่อมา
"อื้อออออ" คนตัวเล็กบิดขี้เกียจเมื่อรู้สึกว่าหลับเต็มอิ่ม ทว่าตื่นมากลับไม่เจอคนที่นอนข้างๆ
อาทศไปไหนนะ
ได้ยินเสียงสับอะไรบางอย่างมาจากด้านล่างจึงเดินลงไปดู
อาทศกำลังทำกับข้าวอยู่จึงเดินไปกอดอีกคนจากทางด้านหลัง ทศวรรษชำเลืองมอง
"ตื่นแล้วเหรอ"
"ค่ะ อาไม่เห็นปลุกพริก" เก้าโมงแล้วนะ ทำไมถึงให้เธอนอนเป็นคุณนายตื่นสายได้ขนาดนี้
"ก็เห็นพริกหลับสบาย"
"แล้วเมื่อคืนเรามีอะไรกันไหมคะ" ถามทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอชวนเขาเล่นจ้ำจี้ แต่เธอจำไม่ได้น่ะสิว่าหลังจากชวนแล้วมันยังไงต่อ
เธอคงเมามากจนจำเหตุการณ์ไม่ได้ทั้งหมด แต่แน่ใจว่าชวนเขาแน่นอน
"มีสิ"
"จริงเหรอคะ!"
ทศวรรษหลุดขำ นั่นจึงทำให้พริกหวานรู้ว่าเขาโกหก
"อาทศน่ะ!"
"ใครบอกให้พริกหลับล่ะ" ออกจากร้านคาราโอเกะมาไม่ถึงห้านาทีคอพับแล้ว เขาจะไปทำแบบนั้นลงได้ยังไง
"งั้นเอาเลยไหมคะ พริกตื่นแล้ว ไม่นอนแล้วค่ะ"
"กินข้าวเถอะ"
พ
