@หนึ่งเดือนต่อมา
"เพียงๆ"
"จ๋าพี่ชิต"
"ใช่ไอ้พริกไหมนั่น"
เพ่งตามองคนที่เดินมาจากไกลๆ ท่าทางการเดินคิดว่าใช่ แต่ใบหน้าเห็นไม่ชัดเนื่องจากแก่แล้วตาไม่ดี
"ใช่พี่ใช่"
เพียงตาเขย่าแขนของสามี พวกเธอมารอรับลูกสาวตั้งแต่แปดโมงเช้า ผ่านไปสองชั่วโมงพริกหวานเพิ่งออกจากห้องประชุมมา
มีช่อดอกไม้และตุ๊กตาเต็มสองมือ ไม่รู้ว่าต้องซื้ออะไรบ้าง แต่เขามาขายอะไรแล้วมันน่ารักก็ซื้อหมดเผื่อพริกหวานจะชอบ
ลูกสาวคนเดียวเรียนจบทั้งที มันก็ต้องเล่นใหญ่กันหน่อย
"พ่อแม่!" พริกหวานที่เห็นพ่อและแม่จากไกลๆ รีบวิ่งเข้าไปกอดด้วยความดีใจ ก่อนจะก้มกราบเท้าของคนทั้งคู่ ท่ามกลางสองผัวเมียน้ำตาร่วงหล่นด้วยความปลื้มใจ
ลุกขึ้นรับดอกไม้และตุ๊กตา หอมแก้มทั้งสองคนให้ชื่นใจ ขณะเดียวกันสองผัวเมียก็หอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่กลับ
"พ่อกับแม่ดีใจกับเอ็งเว้ยไอ้พริก"
พิชิตเป็นคนเอ่ย เพียงตาพยักหน้ารัวๆ
"เรียนจบสักทีนะลูกสาวแม่"
"ข
