ตอนพิเศษที่ 2
สูญสลายกลายเป็นเพียงหมอก
ดวงตาคมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บนสถานที่ที่แสนจะน่าเบื่อแห่งนี้ ถึงแม้ว่าที่แห่งนี้จะสวยสดงดงามราวกับว่าไม่มีอยู่จริงแต่มันก็แค่เปลือกนอก เขามองเห็นสายตาของเหล่าเทพีขั้นต้นมองตรงไปที่เขาด้วยท่าทางประหม่า
มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ยังรื้นอยู่บริเวณหางตาออก ก่อนจะถอนหายใจออกมายาว ๆ ดั่งคนที่ปลงตก
"แองเจล่า" จัสตินเพียงแค่เอ่ยเรียกเบา ๆ แต่เสียงที่ออกมานั้นกลับก้องกังวานไปทั่วทั้งห้องโถงแห่งนี้
"เจ้าค่ะ" สตรีผู้หนึ่งในกลุ่มเทพีด้านล่างเดินออกมาด้านหน้าสามก้าว ทำความเคารพแล้วเงยหน้ามองผู้เป็นนาย เธอมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยไม่ได้รู้สึกประหม่าหรือกังวลเช่นผู้อื่น
ภาพความทรงจำทั้งหมดไหลเข้ามาในความทรงจำ ทำให้เขารู้ว่าความจริงแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพียงความฝันตื่นหนึ่ง.. ซึ่งมันไม่ใช่ความฝันครั้งแรก มันเคยเกิดขึ้นมานับครั้งไม่ถ้วน
"นี่เวลาใด
