หลายอาทิตย์ต่อมาเมรินดายังคงใช้ชีวิตกับการทำงานของตัวเองอยู่แบบนั้น จนกระทั่งมีสายเรียกเข้าจากบุคคลหนึ่งซึ่งเธอเองไม่เคยคิดว่าจะโทรมาหา
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
คุณมลฤดีมารดาของอชิรวัตติ์ถึงกับสายตรงมาหาเธอ นี่เป็นครั้งแรกในรอบสองปีที่นางไม่เคยจะโทรมาหากันเลยสักครั้ง
“นัดให้ไปพบที่ไหนคะมีเรื่องสำคัญใช่ไหมคะคุณแม่? ได้ค่ะเดี๋ยวเมย์จะไป”
หญิงสาววางโทรศัพท์ลงอย่างเป็นกังวลใจ น้ำเสียงอีกฝ่ายไม่ได้บ่งบอกว่ามาดีเลยสักนิด แต่เมื่อรับปากว่าจะไปพบที่บ้านแล้วเธอก็ต้องไปตามนัด
เมรินดาเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าสะพายใบเล็ก พร้อมกับรีบออกจากออฟฟิศไปอย่างไม่รีรอ เธอขับรถไปเรื่อยๆในหัวก็คิดวุ่นเหมือนว่าจะเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงก็มาถึงยังบ้านบิดามารดาของอดีตสามี เมรินดาถึงกับต้องขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรถมารดาของตัวเองจอดอยู่เช่นกัน
“คุณแม่มาด้วยเหรอเนี่ย”
เธอรีบลงรถไปอย่างไม่รีรอ ผู้ใหญ่
