“ศรัณย์ นั่นนายกำลังจะไปไหน?” เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้านศรัณย์ เขาก็ต้องแปลกใจเพราะศรัณย์เหมือนเตรียมจะออกไปข้างนอก
“มาแต่เช้าเชียวนะ ฉันกำลังจะไปสนามบิน ยัยเมย์จะกลับกรุงเทพฯเห็นว่ามีงานด่วนต้องรีบกลับไปเคลียร์” หึ!! ตั้งใจจะหนีหน้าเขาสิไม่ว่า
“เหรอฉันขอไปด้วยคนได้ไหม ฉันอยากไปเดินเล่นในเมือง”
“ได้สินั่งรอในรถเลยเพื่อนเดี๋ยวฉันเข้าไปเอาของก่อนแป๊บนึง”
อเล็กซานเดอร์ยิ้มรับก่อนจะเปิดประตูหลังขึ้นไปนั่งรอทันที เกือบสิบนาทีศรัณย์ก็เดินออกมาพร้อมกับเมรินดา ทันทีที่เธอเปิดประตูรถเข้ามา หัวใจเธอแทบหยุดเต้นอีกครั้ง
“สวัสดีครับ” เขายิ้มทักทายเธอ
“พี่ลืมบอกไปว่าอเล็กซ์เขาจะไปด้วย ขึ้นรถเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”
“ค่ะ” เธอจำใจต้องขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับอย่างไว ระหว่างทางเขาไม่ได้คุยกับเธอเลยสักคำ มีแต่ศรัณย์ที่ชวนเขาคุยนั่นนี่จนถึงสนามบิน ขายาวๆก้าวลงจากรถไปพร้อมกับศรัณย์และเมรินดา
“พี่ส่งแค่นี้นะ
