“แน่นะคะ”
“จ๊ะลูก แม่โอเคแล้วจริง ๆ”
เมื่อมารดาของเธอแสดงให้เห็นแล้วว่าสามารถอยู่ได้โดยไม่นั่งซึมเศร้าหรือนั่งร้องไห้เป็นวันอีกแล้ว เธอจึงกลับขึ้นชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษา ก่อนออกจากห้อง เธอยังเดินไปเกี่ยวผ่าม่านออกดูใครบางคน เขายังยืนอยู่ที่นั่นเหมือนเดิม ท่ามกลางแปลงกุหลาบงดงาม
เธอส่งสัญญาณบอกเขาว่าจะออกไปข้างนอก เขารับรู้จึงรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีเหมาะสมในฐานะคนขับรถของเธอ นายหญิงในดวงใจของเขา
“จะไปไหนครับคุณหนู?” เขาถามทันทีที่เธอขึ้นนั่งตรงเบาะหลังของรถคันงาม
“ไปมหาวิทยาลัยค่ะธนา แต่จะแวะทำบุญให้คุณพ่อที่วัดก่อน วัดใกล้ ๆก็ได้ค่ะ”
“ครับ” ธนาออกรถไปโดยไม่ลังเล แม้มีเรื่องไม่สบายใจบางอย่างสุมทุมอยู่ในอก “คุณนายสบายดีแล้วหรือครับ คุณหนูถึงกลับไปเรียน”
“ค่ะ ท่านดูโอเคขึ้นเยอะแล้ว”
เขาถามถึงอาการคุณนายมาลินี ผู้เป็นมารดาของหญิงสาวที่เขาเป็นห่วงสุดหัวใจ นั่นเพราะ
