“ค่ะ ฉันไม่รู้ว่าในฝันฉันจูบกับใคร เพราะไม่เห็นหน้า เห็นแต่ความมืด” เพียงแต่รสสัมผัสอบอุ่นอ่อนโยนมันคุ้นๆเหมือนตอนที่เขาจูบเมื่อครู่ไม่มีผิด แต่ครั้งแรกเธอไม่แน่ใจ “ฉันฝันแบบนี้อยู่สองสามครั้งตั้งแต่ได้แหวนวงนี้มาจากคุณแม่”
พูดจบ ศศิกาญจน์ก้มลงมองแหวนที่นิ้วเรียวขาวของตัวเอง สิ่งที่เธอพูดมาทำให้จอมทัพยกยิ้มพลางส่ายหน้า ก่อนจะหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองทันที
พอเห็นท่าทางของเขา ศศิกาญจน์ขบเม้มริมฝีปากพลางขมวดคิ้ว รู้สึกอับอาย “คุณไม่เชื่อใช่ไหม?”
เมื่อจ้องตาอีกฝ่าย เห็นแววตาที่ยากจะคาดเดาว่าชายหนุ่มรู้สึกยังไงกันแน่ แล้วนึกโมโหตัวเอง เธอไม่น่าเล่าให้เขาฟังเลย ให้ตายสิ ดวงหน้าสวยเบือนหน้าหนีมองไปอีกด้านที่ไม่มีร่างสูงในครรลองสายตา
ท่าทางงอนน้อยๆ นั้นทำให้จอมทัพรู้สึกเอ็นดูอยู่ลึกๆ พลางทำให้ฉุกคิดถึงคำพูดของคุณป้าคนนั้น...แต่ทว่า ชายหนุ่มยังเก็บอาการและความสงสัยเอาไว
