” หึ!ตัวเท่าลูกแมวแล้วทำซ่า “ ฟาโรเอ่ยพูดออกไป ในขณะที่ดวงตาสีฟ้าคู่คมยังจ้องมองน้องในอ้อมแขนแกร่ง ริมฝีปากหยักเอาแต่ยกยิ้มมุมปาก แขนแกร่งโอบกอดน้องไว้แน่นการได้นอนกอด คนที่รัก มันทำเขารู้สึกดีจนไม่อยากลุกออกจากเตียง…
พรึบ!
เมื่อนึกขึ้นได้ว่าน้องมือเจ็บร่างหนาดีดตัวออกจากที่นอน สองขาแกร่งสาวเท้าลงจากเตียงนอนเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลที่มือให้น้องอย่างรู้หน้าที่
“ น้องพราว! น้องพราว! ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยเรียกน้องที่นอนหลับพริบอยู่บนเตียงแต่อีกคนก็ยังไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมา มือหนาค่อยๆแกะผ้าก็อซออกแผลที่ฝ่ามือเล็กยังสดและเหมือนจะมีเลือดไหลซึมออกมา
แกร๊ก!
สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงสาวเท้าเดินออกจากห้องนอนไป
“ นายครับ ” อูเวอที่เห็นผู้เป็นนายเดินออกมาเอ่ยเรียกขึ้นทันที
“ ไปตามหมอมา ”
“ หมอ! อย่าบอกบอกนะครับว่านายจัดจนเธอป่วย ” อูเวอที่คิดดีไม่ได้เลยเอ่ยถามเสียงหลงออกมา พลางทำสีหน้าสง
