ปาดหน้ากัน

1980 Words

สองขาแกร่งของมาเฟียหนุ่ม สาวเท้าเดินขึ้นรถไปด้วยรอยยิ้มเพราะเสียงเกรียวกราวของลูกน้องในโกดังมันทำให้มาเฟียหนุ่มยิ้มได้ เขาแค่จะสั่งสอนแม่บ้านสาวให้ได้รู้ว่า ผู้ชายไม่ได้แพ้เรือนร่างของผู้หญิงไปซะทุกคนและหนึ่งในนั้นมันก็ไม่ใช่เขา รถสปอร์ตหรูขับออกจากโกดังเก็บสินค้า “ นายจะไปไหนต่อไหมครับ ไปดื่มไหมหรืออยากให้ผมหาเด็กให้ไหมครับ ” อูเวอเอ่ยถามออกไป “ ไม่…กลับบ้านเลย ” “ ครับ แต่พรุ่งนี้เย็นมีไปงานเลี้ยงนะครับ เสื้อผ้าผมสั่งไว้ให้แล้วร้านจะมาส่งที่บ้านพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงครับ ส่วนคู่ควงนายใหญ่ส่งเลขามานะครับ ” “ ทำไมต้องมีคู่ ? ” คิ้วคมขมวดเข้าหากันทันที ก่อนจะเอ่ยถามลูกน้องออกไป “ ในการ์ดเขาเขียนกำกับมาว่าต้องมีคู่ไปด้วยครับ ถ้านายจะไปเดินคนเดียวมันก็แปลกๆอยู่นะครับ ” อูเวอเอ่ยบอกออกไปก่อนจะมองผู้เป็นนายผ่านกระจกมองหลัง ฟาโรก็เงียบไม่เอ่ยพูดอะไรออกมานั่นก็หมายความว่าเขาไม่ติดขัดอะไรอีก อูเวอลูกน้องคนสนิทนอกจากจะเป็นเพื่อนคู่คิด เพื่อนร่วมรบเขาก็ยังคอยดูแลฟาโรทุกอย่างมาตั้งแต่ที่มาเฟียหนุ่มยังเรียนอยู่ ทุกอย่างจะเป็นหน้าที่ของอูเวอทั้งหมด รถสปอร์ตหรูสีดำขับมาบนถนนเส้นหลักตรงไปยังบ้านหลังใหญ่ของฟาโร ระหว่างทางกลับบ้านบนถนนช่วงดึกรถค่อนข้างน้อยในจังหวะนั้นเอง… ปี๊นนนนนนนน!! เอี๊ยด! มือหนาของอูเวอกดแตรรถหรูด้วยความตกใจเมื่อมีรถสปอร์ตอีกคันวิ่งมาด้วยความเร็วแล้วปาดหน้าเขาไปด้วยความเร็วที่แทบไม่แตะเบรคเลย… “ เห้ย ! ขับรถอะไรของมันวะ ! ” อูเวอบ่นพึมพำออกมา เท้าหนารีบแตะเบรคด้วยความตกใจจนเสียงยางล้อรถบดเข้ากับถนนกลิ่นไหม้ของยางลอยฟุ้งเข้ามาในรถ “ นายครับไอ้รถสีแดงคันนั้น มันบี้เรามาได้สักพักแล้วครับ ” อูเวอเอ่ยบอกผู้เป็นนายออกไป เมื่อสั่งเกิดเห็นมาได้สักพักว่ารถสีแดงคันนั้นบี้ตามหลังเขามาติดๆ “ ใบขับขี่ซื้อมาเหรอวะ จัดการเลยไหมครับนาย นายไม่จัดการผมจะจัดการเอง ” อูเวอที่ตอนนี้หงุดหงิดหัวเสียเป็นอย่างมากกับการขับรถของเจ้าของรถสปอร์ตสีแดงคันนั้น บรึ้น!! “ ปล่อยไปแล้วปาดมัน ! ” ฟาโรเอ่ยบอกออกไป บรึ้นนน!!! “ ครับ ” อู้วอรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเหยียบคันเร่งจมลงไป เสียงรถหรูราคาหลายสิบล้านบาทสองคันดังสนั่นหวั่นไหวอยู่บนถนน “ เห้ย! ผู้หญิงครับนาย ” เมื่อรถสองคันเทียบกันในจังหวะที่อูเวอกำลังจะแซง..กระบอกตาคมเห็นเข้ากับหญิงสาวคนขับรถสปอร์ตหรูสีแดงคันนั้นแม้เขาจะเห็นหน้าไม่ชัดแต่เขาก็ดูรู้ว่าคนขับเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน ดวงตาสีฟ้าคู่คมหันไปมองพลันต้องขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินประโยคนั้นของลูกน้อง “ ฝีมือการขับไม่ธรรมดา ” ฟาโรเอ่ยพูดออกไป ~ อีกด้าน… ~ ในรถสปอร์ตหรูสีแดงที่กำลังทำความเร็วอยู่ “ หือ! ไอ้ดำแกกล้าปาดฉันเหรอได้เดี๋ยวเจอ นางฟ้านักซิ่ง หน่อย ” พราวฟ้าเอ่ยออกมาทันทีเมื่อรถอีกคันปาดหน้าแซงเธอไป เรียวปากสวยยกยิ้มมุมปากก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง บรึ้น! บรึ้น! บรื้นนนน!!! รถสปอร์ตที่ถูกตกแต่งมาอย่างดีวิ่งไปด้วยความเร็วปาดหน้ารถหรูของฟาโรไปอีกครั้ง “ โอ้โห….ฟาสภาคไหนวะเนี่ย “ อูเวอเอ่ยพึมพำออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นอีกคันแซงหน้าเขาไปอย่างไม่คิดชีวิต เขาแทบจะไม่อยากเชื่อว่านั่นคือผู้หญิงที่ขับ “ นักแข่ง ? ” ฟาโรเอ่ยออกไป “ ผู้หญิงเนี่ยนะครับจะเป็นนักแข่ง ขับรถให้ถูกกฎจราจรก่อนครับนาย ” ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า ฟาโรระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมาทันทีกับประโยคนั้นของลูกน้องคนสนิท “ ชิ…ก็คิดว่าจะแน่ ” พราวฟ้าเอ่ยพึมพำออกมา เมื่อมองกระจกมองหลังแล้วไม่เห็นรถคันนั้นตามมา ร่างบางนั่งขับรถอย่างสบายอารมณ์การได้ซิ่งเป็นหนึ่งในความสบายใจของเธอ บรึ้น! บรึ้น! เอี๊ยด!! ร่างบางของแม่สาวนักซิ่งขับเข้าไปจอดในโรงรถของคฤหาสน์หลังใหญ่ เมฆที่นั่งรอลูกสาวอยู่ในบ้านรีบเดินออกมาหน้าบ้านทันทีเมื่อได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดด้วยความเร็ว วันนี้วันศุกร์เป็นวันที่พราวฟ้าจะต้องกลับมานอนที่บ้าน “ พราวพ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าขับรถเร็ว ” เมฆเอ่ยบ่นลูกสาวออกไปทันที “ คุณพ่อข๋า…อย่าทำหน้าแบบนั้นสิเดี๋ยวตีนกาขึ้นนะคะ ” ร่างบางของลูกสาวโผเข้ากอดพ่อพลางเอ่ยเสียงหวานออกไป การทำดีเพื่อกลบเกลื่อนความผิดก็เป็นอีกหนึ่งความถนัดของพราวฟ้า “ อย่ามาทำดี ทำไมชอบขับรถเร็วมันอันตรายพ่อเป็นห่วง ” เรื่องเดียวที่เมฆเป็นห่วงลูกสาวมากคือเรื่องขับรถเพราะรู้ดีว่าลูกสาวรักในความเร็ว และรักรถมากแค่ไหน “ คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูระวังอย่างดีรับรองปลอดภัยทุกเส้นทางแน่นอนค่ะ ” “ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พ่อก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ดื้อเหมือนใครวะ ” มือหนาของผู้เป็นพ่อลูบไปบนหัวเล็กของลูกสาวอย่างนึกเอ็นดู พราวฟ้าบทจะอ้อนก็อ้อนจนเขาไปไม่เป็นเหมือนกับเพียงฟ้าผู้เป็นแม่ไม่มีผิด… “ คุณแม่ละคะ ” “ ดูละครอยู่ในบ้าน นั่งรอลูกจะให้ช่วยเลือกชุดใส่ไปงานเลี้ยงพรุ่งนี้ พี่ละไม่กลับมาด้วยเหรอ ” เมฆเอ่ยบอกลูกสาวออกไปและไม่ลืมที่จะถามถึงสกายลูกชายแฝดพี่ “ พี่กายไปทำงานที่สนามแข่งกับพี่ซันค่ะ ” “ ปะ งั้นเข้าบ้านเถอะแม่รอนานแล้วกินข้าวไหมพ่อไปเตรียมให้ ” เมฆเอ่ยถามลูกสาวออกไป แทบทุกครั้งเวลาลูกกลับมาบ้านดึกๆเขาจะคอยเตรียมข้าวไว้ให้ลูกสาวของเขาเสมอเพราะรู้ดีว่าลูกทำอะไรไม่เป็น งานบ้าน งานเรือนไม่ต้องถามหากับลูกสาวของเขา “ กินค่ะ ขอไข่เจียวหมูสับใส่หมูเยอะได้ไหมค่ะ พราวอยากกิน ” “ ได้เสมอครับ ลูกไปนั่งรอที่แม่พ่อทำให้แปปเดียวเสร็จ ” ฟอด! ปลายจมูกเรียวเล็กหอมแก้มสากของผู้เป็นพ่อจนอธิการเมฆยิ้มกว้างออกมาทันที พราวฟ้าเป็นเหมือนดวงใจที่เขารักมากอีกดวง “ คุณแม่ข๋า…หนูมาแล้ว ” เสียงใสเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่ออกไปเสียงดัง “ โอ๊ะ! นี่ลูกไปได้ชุดนี้มาจากไหน ” เพียงฟ้าเอ่ยถามออกไปทันทีเมื่อเห็นชุดที่ลูกสาวสวมใส่ “ แฮร่…พราวฝากเพื่อนซื้อมาจากต่างประเทศค่ะ อดใจรอไม่ไหว ” “ น่าตีจริงๆเลยทำไมไม่บอกแม่บ้างละ แต่ไม่เป็นไรมาช่วยแม่เลือกชุดใส่ไปงานเลี้ยงพรุ่งนี้หน่อย “ ” ที่ขนมกับพี่ซันไปเหรอค่ะ “ ” ใช่จ๊ะ ลูกจะไปด้วยไหม “ ” ไม่ค่ะ คนเยอะหนูไม่ชอบ คุณแม่อยากได้ชุดแบบไหนคะ ” สองแม่ลูกก้มหน้าก้มตาเลือกชุดกันอย่างตั้งใจ “ นี่ค่ะ ชุดนี้เลยเหมาะกับคุณแม่ แต่คุณพ่อนี่สิจะยอมให้ใส่รึป่าว ” นิ้วเรียวชี้ไปยังชุดเดรสยาวเว้าข้างอวดเอวคอดกิ่วที่เธอมองว่ามันเหมาะกับแม่ของเธอเป็นอย่างมากและรู้ดีว่าพ่อหวงแม่มาก “ เราก็ไม่ต้องบอกไงให้คุณพ่อเห็นตอนไปงานทีเดียว พรุ่งนี้แม่ต้องไปแต่งตัวที่คอนโดอาปิ่น ” “ อุ…อาปิ่นไปด้วยเหรอคะ ” “ ไปสิ พ่อพายุให้ไปเป็นเพื่อนอาลมนะ ” พราวฟ้าไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรต่อ… “ มาแล้วครับ คุณหนูพราวฟ้าข้าวไข่เจียวหมูสับแสนอร่อยมาเสริฟ์แล้ว ” เมฆเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมจานข้าวของลูกสาว “ โห้…น่ากินเหมือนเดิมเลยค่ะ หนูจะกินให้หมดนี่เลยค่ะ ” พราวฟ้าลูกสาวช่างอ้อนเอ่ยพูดออกไป ผู้เป็นพ่อได้แต่นั่งยิ้มกริ่มกับความสุขตรงหน้า “ คุณพ่อข๋า เมื่อกี้ตอนหนูขับรถมามีรถสีดำคันนึงขับได้กวนมาก มาปาดหน้าหนูแล้วหนูก็ปาดกลับจนรถคันนั้นจ๋อยไปเลย 555 สะใจ “ พราวฟ้าเอ่ยเล่าพลางกลั้วหัวเราะออกมาโดยไม่บอกความจริงทั้งหมดว่าเธอบี้เขาและปาดหน้าเขาก่อน แต่คนฟังนี่สิกลับไม่ขำด้วย เมฆหน้าตึงไปทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกสาวเล่า พราวฟ้าที่เห็นผู้เป็นพ่อเปลี่ยนสีหน้าก็เงียบลงไปทันทีเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวไข่เจียวหมูสับจนหมดจาน…. ~ เช้าวันใหม่ภายในบ้านหลังใหญ่ ~ ยายผ่อนเดินวุ่นเป็นหนูติดจั่นเพราะตั้งแต่ตื่นเช้ามาก็ยังไม่เจอหลานสาวเพียงคนเดียวของเธอ ฟาโรที่นั่งกินมื้อเช้าอยู่ในห้องอาหารคอยลอบมองยายผ่องอยู่บ่อยครั้งเขาจะรอดูว่าแม่บ้านจะเดินมาพูดอะไรกับเขาไหม จนมาเฟียหนุ่มกินข้าวเช้าเสร็จก็ไม่มีใครเอ่ยหรือถามอะไร ที่ไม่มีใครเอ่ยถามก็เพราะไม่มีใครรู้ถึงการหายตัวไปขององุ่น “ ยายผ่อง องุ่นมันตามผู้ชายไปรึป่าวมันยังเด็กอาจจะมีแฟนแล้วยายไม่รู้ ” หัวหน้าแม่บ้านเอ่ยพูดออกไปอย่างที่ใจคิด “ ถึงมันจะมีแฟนฉันก็จะไปว่าอะไรมันละ แต่บอกกันสักคำไม่ใช่หายไปเงียบๆแบบนี้ ฉันเป็นห่วงมัน ” ยายผ่องเอ่ยพูดกับหัวหน้าแม่บ้านออกไป “ อย่าคิดมากเลยเครียดไปก็เท่านั้น เดี๋ยวมันไปไม่รอดก็คงกลับมาเอง ” หัวหน้าแม่บ้านที่ไม่รู้จะช่วยยังไงก็ได้แต่นั่งปลอบใจเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าคิดมาก ทั้งสองนั่งพูดคุยกันอยู่ในห้องครัวโดยที่ไม่รู้เลยว่าด้านนอกมีอูเวอที่ยืนฟังทุกอย่างอยู่เงียบๆ สองขาแกร่งรีบสาวเท้าเดินขึ้นไปหาผู้เป็นนายที่ห้องทำงาน.. “ นายครับ ยายผ่องคิดว่าหลานสาวตามผู้ชายไปครับ ” อูเวอเอ่ยบอกฟาโรออกไป “ หึ! ดีแล้วคิดแบบนั้นก็ดีเพราะยัยเด็กนั่นมันก็กำลังจะตามผู้ชายไปจริงๆ ” มาเฟียหนุ่มหัวเราะเบาๆในลำคอพลางเอ่ยพูดออกไป “ อีก 3 วันนัดส่งของครับ ” “ มีเส้นทางอื่นที่ปลอดภัยกว่านี้ไหม ? ” ฟาโรเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท “ มีครับ เป็นเส้นทางของคุณสายลมจุดนี้เป็นพื้นที่ของตระกูลคุณสายลมทั้งหมด แต่ไม่เคยมีใครได้ใช้เส้นทางนี้ร่วมกับเขาเลยนะครับ ” มือหนาเปิดไอแพดราคาแพงให้ผู้เป็นนายดู เส้นทางที่สายลมใช้ขนส่งสินค้า “ อือ นิสัยเป็นยังไงไอ้สายลม ” ฟาโรแม้จะรู้จักสายลมผ่านๆมาบ้างแต่ทั้งสองก็ไม่ได้สนิทสนมกันจนรู้จักนิสัยของกันและกัน แต่สองตระกูลก็เป็นมิตรที่ดีต่อกัน “ นิ่งมากครับ ใครๆก็ว่าเขาโหด ประวัติไม่ธรรมดาเลยครับ งานเลี้ยงเย็นนี้จะมีมาเฟีย 2 ตระกูลที่ถูกเชิญไปงานมีนายและคุณสายลมครับ ” อูเวอเอ่ยบอกออกไปตามข่าวที่เขาไปสืบมาได้ การที่ตระกูลมังกรของฟาโรเชื่อมสัมพันธไมตรีกับสายลมได้มันจะทำให้ทั้งสองตระกูลกลายเป็นมหาอำนาจทันที ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more