ฉันแพรกับอลันรีบตามคุณคานส์ที่อุ้มแป้งเข้ามาในบ้าน พอคุณคานส์วางแป้งลงเขาก็รีบไปหากล่องปฐมพยาบาลอย่างร้อนรน ส่วนแป้งเธอก็ร้องโอดโอยราวกับเจ็บมาก
พอได้กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วคุณคานส์ก็กำลังจะเดินกลับไปหาแป้ง แต่ฉันเดินมาขวางทางเอาไว้ก่อน
“มีอะไร ?” คุณคานส์เลิกคิ้วถาม
“เดี๋ยวอลิชทำแผลให้เธอเองค่ะ” พูดจบฉันก็ดึงกล่องทำแผลมาจากมือของคุณคานส์แล้วเดินไปหาแป้ง สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยเจ็บแบบตอนแรกเมื่อรู้ว่าฉันจะทำแผลให้
เป็นแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันคิด
“เกรงใจจังเลยค่ะ” แป้งเธอพูดขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะทำแผลให้ตัวเอง
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ อลิชเต็มใจทำให้”
ฉันนั่งทำแผลให้แป้ง จริงๆ มันก็ไม่ใช่หน้าที่และฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่มันก็คงจะดีกว่าถ้าให้คุณคานส์มาทำเอง
“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ” พอทำแผลเสร็จแป้งเธอก็รีบเอ่ยขอบคุณฉัน
ฉันไม่ได้ตอบอะไรก้มหน้าเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงกล่องแล้วเอาไปเก็บไว้ที่
