ผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีได้ ฉันทำอาหารเพลินจนลืมนึกถึงแป้งที่ไปเข้าห้องน้ำ พอคิดขึ้นมาได้ก็รู้สึกแปลกใจที่เธอไปเข้าห้องน้ำนานขนาดนี้
“หรือว่าจะหาห้องน้ำไม่เจอนะ”
ฉันพึมพำคนเดียวเบาๆ แต่ฝห้หลังจากคำพูดของฉันไม่นานแป้งเธอก็เดินกลับมาที่ครัว
“ไปซะนานเลย หาห้องน้ำไม่เจอหรอคะ”
“ค่ะ โชคดีที่เจอคานส์ เขาเลยบอกทางให้ไม่อย่างนั้นฉันคงหลงเดินอ้อมบ้านแน่ๆ” ในขณะที่พูดอยู่เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉัยเลย
“อ๋อค่ะ”
ฉันตอบไปแค่นั้นแล้วก็ทำอาหารต่อ ส่วนแป้งเธอก็เป็นลูกมือ หลังจากกลับมาจากห้องน้ำฉันรู้สึกได้ว่าแป้งเธอเงียบไปไม่ชวนคุยเก่งเหมือนก่อนหน้านี้
แปลกจัง
ฉันกำลังจะเดินเอาผักมาล้างแต่ทว่าพื้นมันลื่นจนทรงตัวไม่อยู่ ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังเพราะคิดว่าตัวเองต้องลื่นล้มก้นกระแทกพื้นแน่ๆ
“กรี๊ด~”
ยังดีที่โชคเข้าข้าง ฉันคว้ามือมาจับกับอ่างล้างจานได้ทัน ไม่รู้ว่าเสียงของฉันมันดังขนาดไหนเพราะคุ
