“ถ้ายังอยากจะอยู่ใกล้ๆ อลิชก็ให้สถานะได้แค่นี้ค่ะ เราเป็นพ่อและแม่ของลูกเป็นเพื่อนร่วมชีวิต แต่ไม่ใช่สามีภรรยา”
อลิชเธอพูดอย่างเด็ดขาดและหนักแน่น ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงใจแข็งมากขนาดนี้ สถานะที่เธอให้มาคือผมสามารถวนเวียนอยู่รอบตัวเธอได้ แต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครองหัวใจเธอ
คำพูดที่ไร้เยื่อใยมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด มันทำให้ลูกผู้ชายอย่างผมอยากจะร้องไห้ แต่ก็ต้องพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
“…ฉันอิ่มแล้ว”
“กินไปแค่นิดเดียวเองนะคะ”
“ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่” ใครมันจะไปกินลง เธอพูดมาขนาดนั้น ถึงผมจะหนักแน่นว่าจะง้อให้สำเร็จ แต่ตอนนี้แทบไม่มีหวัง
“งั้นก็กินยานะคะ อลิชจะเอาชามไปล้าง”
“เธอกินอะไรหรือยัง ?” ตั้งแต่เช้าเธอเอาแต่ดูแลผม ไม่รู้ว่ากินข้าวบ้างหรือยัง
“กำลังจะไปกินค่ะ” อลิชลุกขึ้นยืนถือชามออกไปนอกห้อง ส่วนผมก็หยิบยากับน้ำที่เธอเตรียมเอาไว้ให้มากิน
หลังจากกินยาและน้ำแล้วผมก็ค่อยๆ นอนลง เหมือน
