ฉันเดินออกมาจากห้องเห็นว่าพ่อกำลังเดินเข้ามาในบ้านจึงรีบเดินไปหาพยายามไม่แสดงพิรุธอะไรออกมา
“จะมาไม่เห็นบอกก่อนเลยคะ” ฉันถามพ่อ
“พ่อแวะมาทำธุระแถวนี้พอดีก็เลยมาหาลูกสักหน่อย”
“นั่งก่อนค่ะเดี๋ยวอลิชไปเอาน้ำมาให้”
“ไม่ต้องๆ ท้องโตขนาดนี้แล้วคงเดินลำบากเดี๋ยวพ่อไปหยิบมากินเอง”
“ค่ะ” ฉันนั่งลงจากนั้นพ่อก็เดินหายเข้าไปในครัว ใจมันเต้นรัวๆ กลัวว่าคุณคานส์จะออกมาเจอพ่อ กลัวว่าพ่อจะเจอคุณคานส์
“ไอ้โอมมันเอารถไปชนกับใครมา ถามอะไรก็ไม่ตอบรีบขับรถไปเลย”
“อะ เอ่อ คือว่า…ชะ ชนพุ่มไม้ที่บ้านค่ะ”
“ไปทำอิท่าไหนถึงชนได้”
“หลงบิดคันเร่งน่ะพ่อ จอดไว้ใกล้ๆ พุ่มไม้ด้วย” ใจมันเต้นรัวตุบๆ ไม่เป็นจังหวะจริงๆ ตอนนี้
“ละ แล้วนี่พ่อจะกลับตอนไหนคะ”
“พ่อเพิ่งมาถึงจะไล่แล้วหรือไง”
“ปะ เปล่าค่ะ คืออลิชกลัวจะค่ำมืดซะก่อน พ่อมาคนเดียวด้วย” ฉันค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ ตัวสั่นไปหมดแล้วตอนนี้
“แล้วน
