“ปล่อยสิ ฉันเน่าขนาดนี้ ฉันมั่ว ฉันสำส่อน ก็อย่ามายุ่ง อย่ามายุ่งกับฉันสิ!” หญิงสาวตะโกนใส่หน้า เขากอดรัดร่างอรชรแนบอก บดจูบดุเดือดจนกลีบปากสวยชอกช้ำ
“กรี๊ด...” วิธาดากรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาจับเธออุ้มพาดบ่าเดินออกจากห้องน้ำ โยนเธอไปบนเตียง ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บจุก มองเขาด้วยสายตาวาวโรจน์
“คนบ้า คนป่าเถื่อน คนเผด็จการ” เธอคลานหนีไปอีกด้าน ไม่อยากอยู่ใกล้เขาอีกแล้ว
“จะหนีไปไหน คนป่าเถื่อนแบบฉันก็เป็นผัวเธออีกคน ฉันคิดว่าตัวเองทำให้เธอติดใจได้นะ ไม่งั้นคงไม่ร้องครางลั่นห้อง”
“เพียะ! ปากสุนัข” เธอตบเขาด้วยความโมโหจัด อารมณ์อยากยั่ว อยากเอาชนะหายไป ตอนนี้อยากหนีเขาไปให้ไกลๆ ผู้ชายร้ายกาจ
ธัญญ์ใช้ลิ้นดุนดันข้างแก้ม ใบหน้าที่หันไปตามแรงตบหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้ง
“เธออย่าหวังว่าคืนนี้จะได้นอนอย่างมีความสุข” เขากระชากแขนเรียวเอาไว้ กดร่างหญิงสาวลงบนที่นอนกว้าง วิธาดาดิ้นรนกรีดร้องเสี
