“คุณทำตามที่ป้าบอกนะคะ”
“ทำไมต้องทำ” วิธาดาหันไปถามอีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด บัวผันส่ายหน้าไปมา นางไม่รู้ว่าผู้เป็นนาย เอาผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนี้มาทำไม
“ถ้าคุณไม่ทำก็จะไม่ได้กินข้าวนะคะ” นางให้เหตุผลอย่างใจเย็น
“เชอะ!”
“ป้าครับ ช่วยบอกคนที่โวยวายให้สำนึกเอาไว้ว่า ถ้าพูดมาก โวยวายไม่เลิกก็กลับกระท่อมไปได้แล้ว” เสียงเข้มที่ดังมาจากประตูห้องครัวทำให้วิธาดาหันไปมองเขม็ง เธอเม้มริมฝีปากแน่นสะบัดหน้าใส่เขาด้วยความโมโห และต้องจำใจทำตามที่เขาสั่ง
“ทำอะไรก็บอกมาสิ ฉันหิวแล้วนะ” บัวผันหันไปมองผู้เป็นนาย ธัญญ์พยักหน้าให้กำลังใจ ก่อนผละออกไป
“ต้องหุงข้าวก่อนค่ะ” บัวผันชี้ไปยังอุปกรณ์ทั้งหมดในครัว แล้วก็ค่อยๆ บอกให้หญิงสาวทำอย่างใจเย็น
“โอ๊ย! เล็บหักหมดแล้ว ไอ้ธัญญ์บ้าๆๆ” วิธาดาใช้มีดสับผักอย่างโกรธแค้น
“ตายแล้วคุณคะ สับแบบนั้นก็เละหมดสิคะ”
“ดีสิ ให้กินผักเละๆ แบบนี้ไปเลย”
“แต่คุณก็ต้องกินกับค
