JB Montemayor The Eldest ( Tagalog )

Chapter- 2

BIGLAAN ang pagkawala ng secretary ni JB sa company. Lahat ay nagtataka pero may takot na magtanong. Ang kaisa-isang kaibigan ni Ingrid na si Betty ay nakaramdam ng konsensiya. Iniiisip nito na ang nangyari sa opisina ng big boss ang dahilan. Dahil sa kakulitan niya ay nadamay pa ang kanyang kaibigan.

Naninibago si JB sa opisina. Ang biglaang pagre-resign ni Ingrid ay nakababahala. Dinampot niya ang phone at may tinawagan.

“Ayaw ko sa babaeng ipinadala ng agency ninyo! Kung wala kayong mairerekomenda sa akin na maayos ay huwag na kayong magpadala ng tao dito!”

Hindi binigyan ng pagkakataon ni JB na magpaliwanag ang kausap. Ibinaba agad niya ang phone at in-off pa iyon.

Dinampot niya ang coat at nagmamadaling lumabas ng office. Tinawag pa siya ng bagong secretary pero hindi niya iyon pinansin. Bago tuluyang sumakay ng private elevator ay minsan pa niyang nilingon ang babae. Maganda ito kung pagmamasdan, pero ’pag tinititigan ay unti-unting nakasasawa.

“Kailangan ko ng bagong secretary. Mag-hire ka ng panibago. Ako mismo ang mag-i-interview,” sambit ni JB nang makasalubong niya ang HR head.

“Sir, how about the new one na ipinadala ng agency?”

“Ayaw ko sa babaeng ’yon kaya ibalik mo na siya kung saan siya nanggaling.”

Napaiiling na lang ang HR head na sinundan ng tingin ang papalayong big boss. Agad itong dumeretso sa kanyang opisina at ipinatawag ang bagong secretary.

“I’m sorry, Ms. Dixon, pero kailangan mo nang bumalik ng agency.”

“Why? Oh, never mind. Kakausapin ko muna si Boss.”

“Huwag na, Ms. Dixon, dahil siya mismo ang nag-utos sa akin.”

“Hindi ako naniniwala. Kanina lang ay kausap ko pa siya bago lumabas.”

“Sige, ikaw ang bahala. Go ahead, you can wait for him kung babalik siya.’

***

KINABUKASAN ay agad na nag-init ang ulo ni JB nang madatnan ang secretary na nais niyang palitan. Relax ang pagkakaupo nito sa mahabang sofa ng kanyang opisina.

“Get out!”

“S-Sir, bakit naman po? Kakasimula ko pa lang kahapon at may pinirmahan akong contract na katunayang employee ako dito.”

“Paprangkahin na kita, Ms. Whatever! Hindi ikaw ang gusto kong maging personal secretary! Ayaw ko ng babaeng maarte, lalong higit ay mahilig magpanggap! Makakaalis ka na!”

“You’re unfair, Mr. Montemayor. Bakit hindi mo muna ako subukan sa trabaho bago mo tanggalin? Masyado kang judgemental! Sa pagkakaalam ko, mas nakahihigit at maganda ako sa mga babaeng araw-araw mong dini-date! Huwag kang masyadong mayabang, sir!” taas-noo nitong sambit.

“Who are you? Ang lakas ng loob mong sagutin ako nang ganyan! Hindi mo alam ang kaya kong gawin sa mga babaeng kagaya mo! Mabuti pa umalis ka nang maayos bago pa ’ko may magawa na hindi mo magugustuhan. Makakaalis ka na!”

“Really? If I know, mahilig ka sa mga babaeng hot.”

Nahindik si JB nang derekta nitong hawakan ang kanyang harapan. Mukhang expert ang babae kung paaano magpaamo ng lalaki.

“See? You’re hard. Alam kong ito lang ang kailangan mo. Huwag kang magkunwari, Mr. Montemayor, alam ko ang hilig mo.”

Tuluyang nagising ang pagkalalaki ni JB. Agad siyang nagliyab sa init at nakalimutan na ang sitwasyon.

‘You’re mine!’ sa isip ng dalaga.

“B-Bakit mo ginagawa ito? P-Para kang desperadang babae!” Sinikap na kumawala ni JB sa nakapapasong init na hatid ng katawan ng babae.

“Yeah, I’m desperate. M-Masama bang maging parte din ako ng buhay mo? G-Gusto kong tikman ang lalaking kinababaliwan ng mga babae. Huwag kang mag-alala, aalis agad ako after this.”

Gustong mabulunan ng babae sa mga pinagsasabi. Kung hindi lang sa deal nila ng kanyang best friend ay malabo niyang gawin niya ito. Basta sisiguraduhin niya na pagkatapos nito ay magkakaroon siya ng share sa company. Pero habang ginagawa niya ang pang-aakit kay JB ay kakaiba ang kanyang nararamdaman. Nagugustuhan ba ng kanyang katawan ang init na hatid nito sa kanya? Nakakahiyang aminin pero basa na na siya sa mararahas na haplos ng kaniig. Natigilan siya nang maramdaman ang lamig na bumabalok sa kanyang katawan. Kaya naman pala, nahubad na ang kanyang kasuotan nang hindi niya namalayan. Gusto niyang tumakbo palabas at takasan ang nangyayari.

“Bakit ka tumigil? Hindi ba gusto mo akong matikman?”

Sumigid ang kilabot sa kabuuan niya nang maglapat ang hubad nilang katawan ni JB.

“You’re so hot, honey.”

Dahil sa pagkabigla ay naitulak niya ang binata pero para lang siyang tumulak sa pader, hindi man lang ito natinag. Nang tuluyan na siyang sibasibin nito sa iba’t ibang parte ng katawan ay impit na ungol na lang ang tangi niyang nagawa. Dapat ba siyang magsisi kung bakit pinatulan niya ang deal na ’yon? At papaano na ang kanyang dignidad na matagal na niyang iniingatan? Hindi naman niya akalain na ganito pala kaguwapo sa personal ang isang JB Montemayor.

“H-Huwag!” Napalakas ang sigaw niya sa ginawa sa kanya nito. “Please, itigil mo! H-Hindi ko kaya, sobrang sakit! Ahh! Huwag kang gumalaw!”

Parang binuhusan ng malamig na tubig si JB. Ang titig ng luhaang mata ng babae ay nagpabalik sa kanyang isipan. Pero hindi na siya maaaring huminto, naisagad na niya ang sarili sa kalooban nito. Kaya sa halip na pakinggan ang pakiusap ng babae ay itinuloy na niya iyon. Pumikit na lang siya at siniil ng halik ang nakabukas nitong bibig. Hindi niya bibigyan ng pagkakataon na sumigaw pa uli ito nang dahil sa sakit, bagkus kung sisigaw ito dapat ay dahil sa nakababaliw na sarap. Isa pa, ito ang may gusto kaya nangyari sa kanila ito.

“Sorry pero hindi ko kayang huminto kagaya ng hiling mo. Huwag kang mag-alala, sa una lang ang hapdi at kirot, mamaya lang mapapalitan na ’yan ng sarap. Hindi mo naman sinabi sa akin na virgin ka pala. Dapat dinahan-dahan ko ang pagpasok ko. Akala ko expert ka sa ganito.”

Napangiwi ang babae sa mga salitang binitiwan ni JB. Nasasaktan ang kanyang pagkababae at pride. Talaga palang ang tingin nito sa kanya ay isang mababang babae. Pero nangyari na nga ang lahat.

“You’re very tight, honey. Kakaiba rin ang trip mo. Akalain mo na ako pa ang makakauna sa ’yo?”

“Huwag kang magsaya, Mr. Montemayor. Everthing happens for a reason, naisip mo ba ang bagay na ’yan? Hindi ako pakawalang babae kagaya ng iniisip mo at napatunayan ko na ’yan ngayon sa ’yo. Pero kailangan ko lang talagang gawin ito. Sabihin na nating big challenge ka sa ’kin. Ngayon na natikman na natin ang isa’t isa ay ito na ang una at huling pagkikita natin.”

“Tama ka. Maaari ko na bang malaman pangalan mo? Hindi ko pa kasi nakita ang resumé na ipinasa ng agency.”

“Bakit bigla kang naging interesado? Sa pagkakaalam ko ay ayaw na ayaw mo sa akin. Mga lalaki talaga, ang bilis magbago ng isip. Para kayong t*ti na mabilis tumigas at mabilis din lumambot.”

“You’re wrong, honey, dahil patutunayan ko sa ’yo na bago kita bitiwan ay sisiguraduhin ko na makakarami muna ako sa ’yo. Baka ikaw ang sumuko dahil sigurado ako na hindi ka makakalakad mamaya.”

Matapos n’on ay ilang beses pa silang nagtalik hanggang sa may ma-realize silang pareho. Mabilis na itinulak ng babae si JB mula sa kanyang ibabaw na ikinahulog nito sa carpet.

“Sh*t ka, JB! Hindi ka gumamit ng protection! Ilang beses mong ipinutok sa loob ko!”

“Willing naman akong suportahan ang bata kung sakaling may mabuo.”

“No! Hindi na tayo maaari pang magkita. Una at huling pagkikita na natin ito!”

Mabilis na kumilos ang babae kahit hirap ito sa paggalaw. Paika-ika ito habang naglalakad nang mabagal.

“By the way, thanks, Mr. Montemayor. If ever na mabuo ito ay hindi kita gagambalain. Kayang-kaya kong buhayin ang anak ko kung sakali.”

Nakaramdam ng pagpoprotesta si JB pero hindi niya isinatinig iyon. Nanatili siyang nakamasid lang sa babae hanggang sa tuluyang lumabas na ito ng kanyang opisina. Tumayo na rin siya at nagtungo sa kanyang secret room. Kailangan niyang matulog kahit one hour lang.

Halos sampung minuto na siyang nakahiga nang pumasok sa isipan ang tungkol sa mga bata. Kung totoo ang sinasabi ng kanyang parents, kung hindi pala iyon biro, marami na pala siyang anak at puro pa panganay. Natawa sa sarili ni JB nang may maalala. Sa magkasunod na araw ay dalawang virgin na babae ang kanyang naangkin. Talaga namang sulit na sulit ang kanyang katuwaan ngunit hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot nang maalala si Ingrid. Alam niyang siya ang dahilan kaya biglang umalis ang dalaga sa trabaho. Papaano kaya kung mabuntis niya ang dalawang babaeng ’yon? Unti-unti siyang kinain ng kamalayan hanggang siya ay makatulog.