“นายโอเคไหม ”
พอมาถึงโรงอาหาร ฉันก็ถามยูโรอย่างเป็นห่วง
“อืม…ไม่โอเคก็ต้องโอเคแล้วป่ะ นาทีนี้ ”
ยูโรแววตาเศร้ามาก รู้ว่าเพื่อนยังทำใจไม่ได้หรอก แต่ถือว่ายูโรเด็ดขาดมากจริงๆ ถึงจะเจ็บแต่ก็จบ
“อย่าคิดมาก คิดซะว่าเสียคนที่ไม่รักเราจริงก็พอ ”
ฉันกับลูกพีชช่วยกันปลอบใจอยู่ซักพัก ก่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น
“อื้ม..สรุปแกหาผู้ปกครองมางานได้รึยัง ”
ลูกพีชถามขึ้นพลางตักข้าวเข้าปากไปด้วย
“ได้แล้ว ”
“ใครอะ ”
“ก็พี่ภูนั่นแหละ เขาเป็นหลานเจ้าของคอนโด
แม่ฉันเลยวานให้มาเป็นผู้ปกครองให้หน่อย ”
“แกเริ่มสนิทกับพี่ภูหน้าหล่ออะไรนั่นมากเกินไปแล้วนะ ทั้งหล่อทั้งเจ้าชู้ เดี๋ยวแกก็เผลอชอบเขาหรอก ”
พอลูกพีชพูดประโยคสุดท้ายฉันแทบสำลักข้าว
“ไม่มีทางหรอก ฉันไม่ชอบคนเจ้าชู้ ต่อให้พี่ภูจะหล่อมากๆก็เถอะ ”
ฉันยืนยันหนักแน่น ในเมื่อเรารู้ว่าเขาเจ้าชู้ แล้วทำไมเราต้องชอบละ ฉันไม่อยากมีแฟนที่เจ้าชู้เหมือน
