ฉันหันกลับไปดูพี่ๆ เล่นฟุตซอลกันต่อ ทีมพี่ภูมีแต่คนหล่อๆและเก่งกันทั้งนั้น โดยเฉพาะ…พี่ภูหล่อมาก
โอ้ย! นี่ฉันคิดอะไรไปไกลอีกแล้วเนี่ย! รีบหยุดความคิดบ้าๆ ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ฉันนั่งดูจนพี่ๆเล่นจบ และแน่นอน…ทีมพี่ภูชนะจริงๆด้วย
“ดีใจด้วยนะคะ พี่ๆเล่นเก่งกันทุกคนเลย”
ฉันพูดพลางชูนิ้วโป้งให้
“ขอบคุณครับ เพราะได้กำลังใจจากน้องมายด์รึเปล่า”
“น่าจะใช่”
พี่ธีร์กับพี่วาคิมต่างพากันแซว ฉันก็หัวเราะขำไปกับพวกพี่ด้วยอย่างกลั้นไม่อยู่
“เอาไว้วันหลังหนูมาเชียร์อีกนะคะ จะได้ชนะทุกวันเลย”
“จัดไปครับ!”
แต่ในขณะที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้น พี่ภูก็เดินเข้ามาหยิบเสื้อผ้าของเขาที่วางอยู่ ผ่านหน้าฉันไปพอดี
พรึบ!!~~
อยู่ๆก็มีของบางอย่างร่วงหล่นออกจากกระเป๋าของเขา มันตกลงมาบนตักฉันสองสามชิ้น ฉันรีบหยิบเตรียมคืนพี่โดยไม่ได้มองว่าเป็นอะไร
แต่แล้วมือของฉันก็ชะงัก…
สิ่งที่ฉันถืออยู่ในมือคือ ถุง
