ตอนที่ 30 ภาพถ่าย

1884 Words

ตอนที่ 30 ภาพถ่าย ผมนั่งกินข้าวกับน้องๆ ไปได้แค่ไม่กี่คำ จากนั้นก็นั่งมึนจนต้องเอามือขึ้นมาค้ำหัวเพราะรู้สึกเวียนหัวคล้ายตัวเองยืนโคลงเคลงอยู่บนเรือแม้ว่าชีวิตนี้ผมจะยังไม่เคยนั่งเรือก็เถอะ “พี่เนยเป็นอะไร พี่เนยเป็นอะไร” เสียงแจ้วๆ ของเจ้าน้องชายตัวเล็กร้องออกมาด้วยความตกใจ ทำให้ผมรู้สึกกลัว ผมกลัวว่าตัวเองจะเป็นอะไรไปแล้วทิ้งให้น้องสองคนต้องใช้ชีวิตกันแค่ลำพัง “พี่...เวียนหัว” ผมวิ่งเข้ามาโก่งคอพยายามอ้วกเอาของที่อยู่ในกระเพาะทิ้ง แว่วเสียงได้ยินน้องชายคนเล็กยืนร้องไห้เพราะความตกใจ ส่วนน้องคนรองวิ่งเอาน้ำเย็นๆ มาให้ แล้วยังมาช่วยลูบหลังลูบไหล่ มื้อเย็นเป็นกับข้าวของโปรดไหลลงไปกับชักโครกพร้อมกับยาสองเม็ดที่ผมเพิ่งกลืนลงไป “พี่เนยไม่สบายเหรอ” นัทเข้ามาคุกเข่ากอดผมทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ตาสองข้าง จมูกแดงก่ำ “ไม่รู้สิ นัทพาน้องกินข้าวไปก่อนนะ พี่ขอนอนพักก่อน” “พี่เนย” เจ้าตัวเล็กสะอื้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD