“กะอ้ายถอดเสื้อเฮ็ดหยังล่ะ ฮู้บ่หนูหวงหนูบ่อยากให้ไผเห็นหม่องนี้ของอ้าย” (ก็พี่ถอดเสื้อทำไมล่ะ รู้ไหมหนูหวงหนูไม่อยากให้ใครเห็นตรงนี้ของพี่) พระพายชี้ไปยังหน้าท้องกำยำใต้เสื้อบอลสีแดงซ้ำ ๆ เพชรเห็นแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือพระพายไว้แน่น
“อ้ายขอโทษได้บ่ เทือหลังสิบ่ถอดสุ่มสี่สุ่มห้าจังซี่อีกแล้ว” (พี่ขอโทษได้ไหม ทีหลังจะไม่ถอดสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้อีกแล้ว)
“จ้ะ หนูหายโกรธแล้ว” พระพายฉีกยิ้มกว้างส่งให้คนด้านหน้า เพชรเห็นแบบนั้นก็นึกเอ็นดูไม่น้อยก่อนจะเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็กของเธอ
“แต่คั่นอยากให้หนูกลับไปเชียร์ อ้ายต้องหอมแก้มหนูก่อน” (แต่ถ้าพี่อยากให้หนูกลับไปเชียร์ พี่ต้องหอมแก้มหนูก่อน) พระพายพูดพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าใกล้ ๆ ก่อนที่อีกคนจะโน้มลงไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอแล้วยกมือขึ้นประคองใบหน้าเล็ก จากนั้นก็กดริมฝีปากทาบลงเรียวปากเล็กเพียงแค่เสี้ยววินาที จากนั้นก็ถอนจูบอ
