บัวบุษบาตื่นขึ้นมามือใหญ่อุ่นร้อนของยาห์มิลยื่นมาแตะที่แก้มแผ่วเบา พร้อม ๆ กับเสียงกระซิบที่ข้างหูนุ่มนวล สาวน้อยค่อย ๆ ลืมตา และก็รู้ว่าตัวเองหลับใหลไปยาวนานเลยทีเดียว เพราะหลังจากลงจากรถและต่อเครื่องบนส่วนตัวของยาห์มิลแล้ว หล่อนก็ผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
“ถึงบ้านคุณแล้วหรือคะ...” สาวน้อยถามขึ้นเสียงงัวเงีย ขณะเอียงกายพิงร่างกำยำของบุรุษที่มีกลิ่นกายน่าหลงใหลอย่างลืมตัว
ยาห์มิลพยักหน้ารับ “ถึงแล้วครับ และตอนนี้คุณก็สมควรจะลืมตาได้แล้ว ไว้ไปนอนบนเตียงพร้อมผมเถอะ...”
หญิงสาวเผลอหัวเราะเสียงใสออกมา ทั้ง ๆ ที่ยังเอียงตัวพิงเขาอยู่อย่างนั้น “ทำยังกับว่าคุณปล่อยให้ฉันได้นอนอย่างนั้นแหละ บางครั้งฉันยังอดคิดไม่ได้เลยว่า คุณไปกินย***ามาหรือเปล่า...” พูดไปแก้มก็แดงไป
กษัตริย์หัวเราะฮึฮึให้ลำคอ ขณะใช้มือหนาตวัดรอบเอวคอด ลูบไล้ขึ้นมาตามหน้าท้อง และขึ้นมาอีกจนถึงฐานทรวง สาวน้อยตัวสั่น
“ถ้าผมก
