ดำเกิงรีบสนับสนุนให้หลานเมียกินของดี มะปรางอึกอักแต่แล้วหล่อนก็นิ่งเป็นหินหลักเมื่อเม้งตัดหน้าหยิบแตงกวาหั่นเป็นแว่นในจานเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
“ว้าว!...แพรนี่ทำอาหารเก่ง ฝีมือไม่ตกเลยจริง ๆ ขนาดแตงกว่าก็ยังทำได้ประณีตสวยงาม อืม...”
เม้งเคี้ยวกลืนแล้วหยิบแตงกวาเข้าปากไม่หยุดอย่างมีความสุขแต่มะปรางกลับมองด้วยสายตาขยาด ก็จะไม่ให้หล่อนกล้ำกลืนผะอืดผะอมได้ยังไงในเมื่อหล่อนจำได้ว่าในครัวมีแตงกวาที่ป้ามะลิซื้อมาจากตลาดแค่ลูกเดียว
ลูกนั้น...
“เอ้อ...เม้ง อยู่พร้อมหน้าแบบนี้ก็ดีเพราะพ่อมีอะไรจะบอกแกน่ะว่าอีกสองวันพ่อจะจัดเลี้ยงเล็ก ๆ ที่บ้านเพราะเพื่อนพ่อที่เป็นทหารมาจากต่างจังหวัด เป็นเพื่อนสนิทไม่ได้เจอกันนานละ ว่าจะจัดที่สวนหลังบ้าน”
“หลังบ้านสวนยังรกรึเปล่าครับพ่อ”
“ก็ไม่เป็นไร...บ้านเราอยู่ติดป่า ได้บรรยากาศดีเพราะมีปาล์มสวย ๆ พ่อบอกแม่แล้ว นี่ว่าจะชวนหนูแพรมาช่วยกันทำอาหารเลี้ยงก
