เซ็ตอีโรติก หนูอยากลอง

บทที่ 3

“วันนี้แม่ออกไปข้างนอกยังไม่กลับ เมื่อกี๊เข้าไปในครัวเห็นยังไม่มีกับข้าวอะไร หวานหิวหรือยัง ให้พ่อทำอะไรให้กินไหม”

“อุ๊ย! ไม่ต้องก็ได้จ้ะพ่อ หวานทำเองก็ได้ เจียวไข่ก็ได้ละ”

“พ่อก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย เมื่อเช้ากาแฟแก้วเดียวแล้วก็มาขนไม้อยู่นี่”

“ถ้าอย่างนั้นหวานทำอะไรให้พ่อกินดีกว่านะจ๊ะ แล้วแม่กลับมาตอนไหนพ่อรู้หรือเปล่า”

“เห็นว่ากลับมาเย็น ๆ ออกไปธุระเรื่องที่ดินข้าง ๆ นี่ เห็นว่ายังไม่เรียบร้อย”

น้ำหวานถอนใจ “แม่ไปสำนักงานที่ดินอย่างนั้นเหรอเนี่ย อืม...สงสัยจะกลับเย็นแน่เลย ถ้ายังไงเดี๋ยวหวานทำกับข้าวให้พ่อดีกว่านะจ๊ะ”

ว่าแล้วหล่อนก็เดินแบบเร่งรีบเข้าไปในครัว ใจหนึ่งก็ประหม่าเวลาอยู่ต่อหน้าพ่อเลี้ยง ไม่รู้เป็นไงสิน่า ต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาได้พูดคุยกับทวน ไม่กล้าแม้แต่จะสบนัยน์ตาคู่นั้น เหมือนพ่อเลี้ยงกำลังจ้องมองหล่อนด้วยอารมณ์เดียวกันยังไงไม่รู้

บทที่ 3

น้ำหวานรีบเข้าไปในครัวและพอเปิดฝาชีก็เห็นมีน้ำพริกวางอยู่ถ้วยเดียว หล่อนแอบถอนใจ แม่นะแม่...เป็นที่รู้กันว่าแม่ของหล่อนไม่ชอบทำกับข้าว แต่ชอบแต่งตัวสวย เห็นอยู่บ้านนอกอย่างนี้ทุกวันจะสั่งให้ร้านอาหารในหมู่บ้านมาส่งกับข้าวให้ และสำหรับน้ำหวานนั้นไม่ต้องพูดถึง หล่อนก็ทำกับข้าวไม่เป็นเช่นเดียวกันเพราะไม่ได้ร่ำเรียนวิชามาจากแม่ พอถึงเวลาก็กินอาหารตามสั่ง แต่จะว่าไปชีวิตของหล่อนก็ไม่ได้ขัดสนหรือลำบากเพราะแม่ของหล่อนรับผิดชอบทุกอย่าง เพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือเรื่องความไม่ค่อยเป็นกุลสตรี แต่เห็นทวนก็ไม่มากเรื่อง เขารู้ดีว่าแม่ของหล่อนเป็นอย่างไร แต่ไม่เคยใส่ใจว่าได้เมียทำกับข้าวไม่เป็น น้ำหวานกำลังจะหันกลับมาหยิบของในตู้เย็นก็ต้องตกใจเมื่อชนกับหน้าอกกว้างของคนตัวใหญ่ที่เดินตามหลังเข้ามาในครัวตอนไหนไม่รู้เลย

“อุ๊ย! พ่อ...ขะ...ขอโทษจ้ะ”

เด็กสาวรีบพูดเมื่อหล่อนชนกับทวนที่เข้ามาทางข้างหลัง หล่อนเซเกือบจะล้มดีว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่จับไหล่ของหล่อนเอาไว้

“พ่อสิต้องขอโทษที่เข้ามาน้ำหวานไม่รู้ตัว ชนหวานเกือบล้มล่ะเนี่ย”

ทวนพูดโดยลืมไปว่าเขากำลังจับบ่าลูกเลี้ยงสาววัยกระเตาะเอาไว้และยังไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ น้ำหวานเองแทบจะลืมหายใจเพราะตอนนี้หล่อนอยู่ใกล้ชิดกับเขามาก หน้าเกือบจะชนกันเลยทีเดียว แต่หล่อนก็แกล้งยิ้มทั้งที่หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะได้ยินหรือเปล่าก็ไม่รู้

“หวานไม่เป็นไรจ้ะพ่อ เนี่ย...หวานก็ไม่ระวังตัว ว่าจะหันมาเปิดตู้เย็น หยิบไข่มาเจียวให้พ่อด้วยไงจ๊ะ”

“หวานจะทำไข่เจียวเหรอ...อืม...ทำอะไรก็ได้ พ่อกินได้ทั้งนั้นล่ะ”

เขาพูดและในจังหวะนั้นก็พินิจพิจารณาหน้าสวยของลูกเลี้ยงสาวที่ตอนนี้มันเป็นสีชมพูกุหลาบเปล่งปลั่ง ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็เพิ่งเห็นน้ำหวานชัด ๆ วันนี้เอง หล่อนเป็นเด็กสาวอายุแค่สิบแปด พึ่งจบชั้นมัธยมปลายแจ่ยังไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย

แน่นอนว่าความสาวของหล่อนมันกำลังสะพรั่งเหมือนดอกไม้ที่กำลังบานท่ามกลางแสงแดดสวยอย่างไรอย่างนั้น เนื้อตัวหล่อนก็นุ่มนิ่ม เด็กอะไรตัวเล็กแต่นมใหญ่สะโพกผายเห็นได้ชัดเจนเพราะหล่อนสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์เน้นสัดส่วนตามประสาเด็กสาวทั่วไป ส่วนน้ำหวานก็เช่นเดียวกัน หล่อนก็เผลอจ้องหน้าพ่อเลี้ยงที่ทุกวันแทบไม่ค่อยได้คุยกัน

แค่เห็นหน้า กินข้าวด้วยกันแต่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้ มันทำให้หล่อนใจเต้นตึกตักเพราะยิ่งอยู่ใกล้ ๆ ก็ยิ่งเห็นความมีเสน่ห์ของทวน ต่างคนต่างเผลอจ้องนัยน์ตาเป็นประกายระยิบระยับของกันและกันตั้งนานกว่าจะรู้ตัวและต่างต้องรีบดึงสติกลับมา น้ำหวานรีบผละห่างและเอ่ยขึ้นว่า

“อ้า...เอ้อ...เดี๋ยวหวานจัดการให้พ่อนะ พ่อรอแป๊บนึง”

หล่อนพูดจบก็กระวีกระวาดทำกับข้าวแบบง่าย ๆ และนั่งกินกันสองคน บรรยากาศเริ่มเป็นปกติหลังจากรู้สึกแปลก ๆ แต่น้ำหวานก็พยายามไม่แสดงออกว่าหล่อนกำลังตื่นเต้นและร้อนวูบวาบเวลาอยู่ต่อหน้าพ่อเลี้ยง พอทานข้าวเสร็จทวนก็กลับไปทำงานที่ค้างคาไว้ต่อ แต่เด็กสาวก็อดไม่ได้ที่จะตามไปคอยแอบมองเขาทางหน้าต่างห้องรับแขก ขณะที่พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่กำลังขนไม้อย่างขะมักเขม้นทำให้เห็นเรือนร่างกำยำอาบเหงื่อ มันทำให้น้ำหวานอดที่จะนึกถึงคลิปวีดีโอที่กล้วยแอบดูหลังดงกล้วยไม่ได้ เรื่องลูกเลี้ยงกับพ่อเลี้ยงและแถมด้วยเพื่อนของพ่อเลี้ยงนั่นไง พอนึกถึงแล้วหล่อนก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

เย็นมากแล้วแต่น้ำหวานก็ยังไม่เห็นว่าแม่ของหล่อนจะกลับมา

สงสัยว่าจะกลับมาค่ำ ๆ ก็เป็นได้ เด็กสาวหันไปมองรอบ ๆ บ้านก็ไม่เห็นทวนเช่นเดียวกัน เขาคงจะอยู่ในห้อง อาบน้ำอาบท่าแล้วนอนซะก็ไม่รู้เพราะวันนี้หล่อนเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ขนไม้ตลอดทั้งวัน

อยากจะเข้าไปช่วยแต่มันไม่ใช่งานของผู้หญิง แค่แอบมองเขาห่าง ๆ เห็นรูปร่างสุดซี๊ดของทวนแล้วหล่อนก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แสงแดดข้างนอกลดความร้อนแรงลงแล้ว น้ำหวานคิดว่าถึงเวลาที่หล่อนต้องอาบน้ำและที่อาบน้ำของหล่อนก็คือห้องน้ำแบบเปิดหลังคาโล่งหลังบ้าน แม้ว่าในห้องนอนของหล่อนจะมีห้องน้ำแต่น้ำหวานก็ชินที่จะอาบในห้องน้ำที่อาบประจำมาแต่ไหนแต่ไร หล่อนรู้สึกว่ามันสบายไม่อุดอู้เหมือนในห้องนอน