ขอเสนอที่ท้าทาย

1987 Words

ตอนที่ 2 หลังจากนั้น คุณชมพู่ก็ชวนข้าวโอ๊ตกลับ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้บาร์ เธอหันมาบอกลาแทนไทอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอดูอ่อนโยน แต่แฝงไว้ด้วยความหมายที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำพูดใดๆ “ขอบคุณสำหรับค็อกเทลนะคะ คุณแทนไท” ปลายนิ้วเรียวยาวลากแผ่นกระดาษสีขาวใบเล็ก ๆ ไปบนเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนจะไปหยุดตรงหน้าของแทนไทอย่างแผ่วเบา พอข้าวโอ๊ตหันหลัง เธอก็รีบหยิบกระดาษนามบัตรแผ่นนั้นยื่นให้กับเขา พร้อมแววตายั่วยวนและเซ็กซี่สร้างความรู้สึกวูบวาบทิ้งไว้ให้เขาก่อนจะเดินจากไป บนนามบัตรปรากฏตัวอักษรสีทอง ชมพูนุช เนตรเงิน ถัดลงไปบรรทัดล่างเป็นหมายเลขโทรศัพท์ แต่พอพลิกด้านหลังขึ้น แทนไทก็เห็นข้อความเขียนด้วยลายมือเป็นตัวหนังสือที่สวยงาม 'ถ้าสนใจ...ทำงานพิเศษเพิ่ม ติดต่อมานะคะ' คุณชมพู่และข้าวโอ๊ตเดินออกจากบาร์ไปแล้ว แต่สายตาของแทนไทยังคงจับจ้องอยู่ที่นามบัตรในมือ หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ความสงสัย ความแปลกใจ และความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจ บาร์เทนเดอร์หนุ่มพลิกนามบัตรไปมา มองข้อความสั้นๆ นั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า “มันคืองานอะไระวะ...” ความเบื่อหน่ายที่เคยเกาะกินจิตใจมานานหลายปี เริ่มถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นระคนสงสัย ซึ่งโดยปกติแล้วแทนไทก็มักจะเปลี่ยนงานไปเรื่อย ๆ เพราะชอบความท้าทายและอะไรที่แปลก ๆ ใหม่ ๆ อยู่เสมอ แทนไทหยิบนามบัตรขึ้นมาดม กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของคุณชมพู่ยังคงติดอยู่ที่กระดาษ กลิ่นที่ทั้งหอมหวานและเย้ายวน ชวนให้จินตนาการถึงเรือนร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดเดรสสีน้ำเงินเข้มนั้น เขาคิดถึงดวงตาคู่สวยที่จ้องมองมาที่เขา แววตาที่เต็มไปด้วยความลึกลับและความปรารถนาที่ซ่อนเร้น แทนไทเก็บนามบัตรใบนั้นลงในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะรีบทำงานต่อ แต่ความรู้สึกวูบไหวเมื่อครู่ยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ ราวกับรสสัมผัสแรกของค็อกเทลที่เขาไม่คุ้นเคย...หรือว่าโชคชะตาจะนำพาเขาไปสู่รสชาติที่แปลกใหม่กันแน่! ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล แต่แรงสั่นสะเทือนบางอย่างในใจของบาร์เทนเดอร์หนุ่มผู้ที่เบื่ออะไรง่าย ๆ ...และความปรารถนาที่อยากจะค้นหาอะไรแปลกใหม่ในชีวิต แทนไทหนุ่มผู้ไม่เคยต้องดิ้นรนไขว่คว้าสิ่งใด ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้ให้พร้อมสรรพตั้งแต่เกิด แต่ความสมบูรณ์แบบนั้น ก็ทำเขาเบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ความท้าทาย ไร้ซึ่งความตื่นเต้น การแอบมาทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ก็เพื่อแสวงหาอะไรที่แปลกใหม่น่าตื่นเต้น เสียงเพลงจังหวะเร้าใจยังคงดังกระหึ่มอยู่ใน “Relax bar” แต่สำหรับแทนไทแล้ว เสียงเหล่านั้นกลับเลือนหายไปในห้วงความคิดของเขา ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมืออีกครั้ง ซึ่งก็เป็นเวลาใกล้เวลาเลิกงานเต็มที มือเรียวยาวรีบเร่งในการทำความสะอาดและเก็บข้าวของอุปกรณ์ แต่ในใจกลับร้อนรุ่มไปด้วยความคิดในหัวนับร้อย ความสงสัยนั้นกัดกินใจเขาจนไม่อาจปฏิเสธได้ แทนไทไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนเชื้อเชิญด้วยวิธีที่ตรงไปตรงมาและเร่าร้อนเช่นนี้มาก่อน ผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอต่างก็เป็นพวกที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี มีมารยาทงาม แต่ก็เต็มไปด้วยความจอมปลอมและน่าเบื่อหน่าย แต่คุณชมพู่...เธอแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง มีเสน่ห์เย้ายวนที่ยากจะต้านทาน และที่สำคัญ...เธอทำให้เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่หายไปนาน “จะโทรไปถามดีไหมว้า.....” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “จะโทรไปไหนวะ...ไอ้แทน!!!” เสียงทุ้มของท๊อปเพื่อนที่ทำงาน ดังขึ้นข้างหู แทนไทสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองท๊อปที่กำลังยิ้มกริ่มเดินเข้ามา “อ๋อ...เปล่า ๆ !!! ไม่มีอะไร” “ไม่มีอะไร? แหม ๆ ๆ!!!...มึงอย่ามาทำเป็นไขสือหน่อยเลยน่า” ท๊อปยิ้มกว้างขึ้นด้วยแววตาทะเล้นเจ้าเล่ห์ “ไงวะ!!! มึงติดใจลูกค้าคนเมื่อกี้ใช่ปะ... กูเห็นนะเว้ย!....” ท๊อปลากเสียงยาวอย่างมีเลศนัย “ใช่ที่ไหนกันล่ะ คนนั้นเค้าเป็นแฟนเพื่อนกูเอง” “สวยเซ็กซี่ซะขนาดนั้น กูยอมเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมว่ะ!” แทนไทไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ยิ้มบางๆ ที่มุมปาก ความรู้สึกที่ท๊อปพูดถึงนั้น...มันตรงกับความรู้สึกของเขาทุกประการ “ว่าแต่มึงเถอะ...ไอ้เรื่องที่ไม่สนใจผู้หญิงน่ะ...มันจริงเหรอวะ!!!” ท๊อปถามขึ้นอีกครั้ง “ก็จริงดิ!!!” แทนไทตอบสั้นๆ “กูถามหน่อยเหอะ ใครทำให้มึงอกหักหรือเปล่าวะ” “เปล่า..ไม่มี” แทนไทตอบเสียงราบเรียบ “แปลกเนอะ!!! แต่มึงเนี่ย....แมนเต็มร้อยใช่เปล่าวะ” “แมนดิวะ!!! เมื่อก่อนกูก็เคยมีแฟน แต่ตอนนี้กูยังดูแลใครไม่ได้ ภาระกูเยอะ” แทนไทรีบโกหกเพื่อน “เอ่อ ๆ ...แต่ก็ดีแล้ว มึงจะได้ไม่มาแย่งกูจีบสาว ๆ ฮ่า ๆๆ” สิ้นเสียงท๊อปก็หัวเราะเบา ๆ แทนไทไม่ได้โต้ตอบอะไร ก่อนจะรีบเก็บอุปกรณ์ต่อไปอย่างเงียบๆ แต่ในใจของเขากลับคิดว่าจะไปตามนัดของคุณชมพู่ เพราะความอยากรู้อยากเห็น...อะไรบางอย่างสิ่งที่เธอเสนอให้เขา เขาอยากรู้ว่ามันคืองานอะไร เมื่อบาร์ปิดลง แทนไทเดินออกมาจากร้าน ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิด มีเพียงแสงไฟจากถนนที่ส่องสว่าง เขาหยุดยืนอยู่ริมฟุตปาท ไม่นานนัก รถยนต์เอสยูวีคันงามสีขาวป้ายทะเบียนประมูลก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้า กระจกไฟฟ้าเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าสวยของคุณชมพู่ ที่กำลังยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน “เลิกงานแล้วเหรอคะ คุณแทนไท” เสียงหวานทุ้มของเธอดังขึ้น “ครับ” แทนไทตกใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตอบ พลางคิดไปว่า เขายังไม่ทันได้โทรไปแต่คุณชมพูน่าจะรู้เวลาเลิกงานจึงมาดังรอ ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อเสียงหวานก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ขึ้นมาก่อนสิคะ” “แล้วเดี๋ยวเราคุย รายละเอียดกันในรถก็ได้” คุณชมพู่ไม่รอให้เด็กหนุ่มปฏิเสธ “ครับ” แทนไทตัดสินใจก่อนจะเปิดประตูรถและก้าวเข้าไปนั่งข้าง ๆ เธอ ตามมารยาท กลิ่นน้ำหอมกลิ่นเดียวกันกับที่ติดอยู่บนนามบัตร มันหอมอบอวลไปทั่วห้องโดยสาร มันเป็นกลิ่นที่เซ็กซี่และเย้ายวน ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายแต่ก็แฝงไว้ด้วยเร่าร้อน รถยนต์เคลื่อนตัวออกไปอย่างนุ่มนวล คุณชมพู่ขับรถด้วยความมั่นใจ สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่ถนนเบื้องหน้า แต่แทนไทรู้สึกได้ว่าเธอรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขาตลอดเวลา “เลิกงานแล้ว...ทำไมไม่คิดจะโทรหากันบ้างคะ” คุณชมพู่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วยวน มันไม่ใช่ทำลายความเงียบเพียงอย่างเดียว แต่ปลุกเสือซ่อนลายอย่างเขาให้ลุกขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ “ผมไม่รู้ว่า...งานที่คุณเสนอมันคืออะไร ก็เลยไม่อยากจะโทรไปครับ” แทนไทตอบตรงๆ คุณชมพู่หัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะของเธอฟังดูมีเสน่ห์อย่างประหลาด “ตรงไปตรงมาดีค่ะ ฉันชอบ” เธอเหลือบมองเขาเล็กน้อย “ข้าวโอ๊ตบอกว่า...คุณไม่สนใจผู้หญิง เพราะมันน่าเบื่อ...เรื่องจริงเหรอคะ” “ครับ” แทนไทตอบสั้น ๆ “แล้วเรื่องเซ็กซ์ล่ะคะ...น่าเบื่อด้วยหรือเปล่า” คำถามของเธอทำให้แทนไทชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าเธอจะถามตรงขนาดนี้ “ในความคิดของผม...ถ้าความต้องการของคนทั้งคู่ตรงกัน มันก็ไม่มีอะไรน่าเบื่อนี่ครับ” แทนไทตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แววตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของคุณชมพู่อย่างไม่เกรงกลัว คุณชมพู่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มบางๆ ปรากฏที่มุมปาก “แล้วถ้าฉันเสนอเงินให้คุณล่ะคะ” “เงินค่าอะไรเหรอครับ ถ้าเกี่ยวกับการจ้างงาน ผมต้องขอรู้ก่อนว่าคุณจะให้ผมทำอะไร” “เอาไว้เดี๋ยวค่อยบอกได้มั้ยคะ” “ครับ” แทนไทตอบกลับทันควัน น้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง ดวงตาของเขามองตรงไปที่คุณชมพู่ ราวกับต้องการสื่อว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่ถูกซื้อได้ง่ายๆ คุณชมพู่จ้องมองแทนไทด้วยสายตาที่ลึกล้ำ เธอเห็นประกายบางอย่างในดวงตาของเขา...ไม่ใช่ความโลภ แต่เป็นความท้าทาย ความอยากรู้อยากเห็น และความเบื่อหน่ายที่ต้องการการปลดปล่อย “ฉันไม่ได้จะซื้อคุณ...หรอกค่ะ วางใจได้” คุณชมพู่เอ่ยเสียงแผ่วเบา เธอยื่นมือข้างหนึ่งมาสัมผัสกับต้นขาของแทนไทอย่างแผ่วเบา ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามเนื้อผ้าของกางเกง สัมผัสถึงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อภายใต้เนื้อผ้า “แต่ฉันแค่อยากจะเติมเต็มความเบื่อหน่ายเรื่องเซ็กซ์ของคุณ...ในแบบที่คุณไม่เคยสัมผัสมาก่อน คุณสนใจมั้ยคะ” แทนไทรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าแล่นปราดไปทั่วร่างจากสัมผัสเพียงแผ่วเบานั้น หัวใจของเขาเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เลือดในกายสูบฉีดอย่างแรง ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ว่าไง...คุณพร้อมมั้ยคะ!” ระหว่างรถติดไฟแดง คุณชมพู่ก็โน้มใบหน้าสวย กระซิบเสียงพร่าที่ข้างหูของแทนไท ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอเป่ารดที่ใบหู จนเขาขนลุก คำพูดของเธอราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจของแทนไท เขามองหน้าคุณชมพู่ด้วยความประหลาดใจระคนตื่นเต้น ใบหน้าของเธอไม่มีร่องรอยของการล้อเล่นหรือความเขินอาย เธอพูดมันออกมาอย่างจริงจังและมั่นใจ ราวกับว่านี่คือเรื่องธรรมดาที่สุดในโลก ความรู้สึกที่เคยบอกว่า ‘น่าเบื่อ’ กำลังถูกท้าทายอย่างจังด้วยผู้หญิงตรงหน้าที่เซ็กซี่และเร่าร้อน แทนไทรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกท้าทาย แต่เขาก็พยายามข่มใจเอาไว้ เขายังไม่รู้จักเธอดีพอเลยนี่น่า! และอีกอย่างเธอก็กำลังคบหาอยู่กับเพื่อนของเขา ถึงแม้ข้าวโอ๊ตจะชอบข่มและขี้อวดไปบ้างก็ตาม แต่เขาก็คงไม่บ้าพอที่จะแย่งแฟนเพื่อน “แปลกนะคะ วัยอย่างคุณเนี่ย!!!...เซ็กซ์ไม่น่าเป็นเรื่องน่าเบื่อไปได้” หลังจากการยั่วยวนผ่านไป เสียงหวานก็เอ่ยขึ้น ซึ่งมันทำให้หัวใจของแทนไทเต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้ “ขอให้ฉันได้เป็นคนเติมเต็มความเบื่อหน่ายของคุณได้มั้ยคะ” คำพูดของเธอราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจของแทนไท เขามองหน้าคุณชมพู่ด้วยความประหลาดใจระคนตื่นเต้น ใบหน้าของเธอไม่มีร่องรอยของการล้อเล่นหรือความเขินอาย เธอพูดมันออกมาอย่างจริงจังและมั่นใจ ราวกับว่านี่คือเรื่องธรรมดาที่สุดในโลก “คุณหมายความว่า...” แทนไทพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ คุณชมพู่หันมายิ้มให้เขาอีกครั้ง “คืนนี้...ฉันจะทำให้เซ็กซ์ของคุณไม่เป็นเรื่องน่าเบื่ออีกต่อไปค่ะ” แทนไทรู้สึกเหมือนเลือดในกายสูบฉีดอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกที่เคยบอกว่าเซ็กซ์มันน่าเบื่อ กำลังถูกท้าทายอย่างจัง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more