“หนูดา...พ่อรู้ว่าหนูอยากมีผัวจนตัวสั่น แต่หนูดาก็ไม่ควรใส่ร้ายพ่อแบบนี้นะ เมียจ๋า...ผัวไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นนะจ๊ะ เมียจ๋า…” ไอ้คมสันขยับเข้าไปเกาะแขนนางจิตประจบประแจง
“มึงอย่ามาใส่ร้ายผัวกูนะอีดา”
“หนูไม่ได้ใส่ร้าย หนูมีหลักฐาน”…
“นับจากวันนี้ไป มึงกับกูไม่ใช่แม่ลูกกัน มึงไม่ต้องกลับไปเหยียบบ้านกูอีก” นางจิตหันไปบอกลูกสาวหลังจากเดินลงมาจากที่ว่าการอำเภอ
“แม่…” ธิดาคิดว่าแม่แค่หลงไอ้คมสัน แต่เธอไม่คิดว่าท่านจะตัดแม่ตัดลูกกับเธอเพราะแม่เชื่อว่าเธอใส่ร้ายมัน ทั้งที่เธอมีหลักฐานเป็นคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดในห้องของเธอ
“ทรัพย์สมบัติของพ่อมึงกูไม่ให้นะ ถ้ามึงจะไปก็ไปแต่ตัว” นางจิตว่าแล้วสะบัดหน้าเชิดเดินหนีไปขึ้นรถกระบะที่มีไอ้คมสันนั่งรออยู่
“หนูดา...ไปกันเถอะ” ปลัดรวินโอบบ่าแล้วพาธิดาเดินไปยังรถของเขา วันนี้วุ่นวายมาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยดี แม้จะไม่ดีที่สุด แต่อ
