“แล้วตอนนี้เรายังอยู่ในไทยหรือว่า...”
“เข้าเขตเราแล้ว” ไอ้หล่าคนขับรถบอกด้วยน้ำเสียงเฉยชา
“อีกไม่นานก็จะถึงแคมป์แล้ว เราปลอดภัยจากผัวคุณแน่” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงก่อนจะสลบไป
“เข้ม” เธอจับบ่าเขาแล้วเขย่าอย่างแรง “นายเป็นอะไรรึเปล่า นายเข้ม นี่นายตื่นเดี๋ยวนี้นะ บอกให้ตื่นไง”
ขณะที่เธอใจคอไม่ดีเกี่ยวกับอาการของนายเข้ม นายหล่าที่ขับรถกลับขับต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน
“รีบพาเขาไปหาหมอเร็ว โรงพยาบาลไหนก็ได้ที่ใกล้ที่สุด”
“ไม่มีประโยชน์หรอก”
เธอขมวดคิ้วกับประโยคนั้น “หมายความว่าไง”
“ไอ้เข้มมันตายแล้ว”
“ห๊า!” ตลกแล้ว...ถ้านายเข้มตายแล้วเธอจะอยู่ยังไง ในแคมป์ของพวกค้ายาเสพติด “ไม่จริง นายเข้มแค่สลบไป นายรีบขับรถไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”
“มันตายแล้ว ไม่เชื่อคุณจับที่หัวใจมันสิ”
“เขาแค่โดนยิงที่ต้นแขน”
“โง่จริง มันโดนยิงที่หลังไปตั้งหลายนัด”
เธอถึงกับช็อค...เอื้อมมือที่สั่นเทาไปยังร่างขอ
