“น้องเดียร์ร้อนไหมครับ” ลานกิจกรรมของมหาลัยที่มีกลุ่มนักศึกษาทุกคณะทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องเนืองแน่นไปทุกพื้นที่ หมอเป้ที่เดินเข้ามาหากลุ่มของนาเดียร์พร้อมกับน้ำดื่มยื่นให้นาเดียร์ จนทำให้เกิดเสียงกรี๊ดกร๊าดจากเหล่านักศึกษาบริเวณนั้นที่กำลังนั่งพักกันอยู่ได้เป็นอย่างดี
“นิดหน่อยค่ะ”
“พี่หมอเป้ เดียร์มันไม่ได้นั่งอยู่คนเดียร์นะ พวกเรายังนั่งอยู่กันอีกตั้งสามหน่อ” เสียงพูดประชดประชันของซอลเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นพี่ชายตัวดีเอ่ยทักสาวก่อนน้องสาวที่นั่งอยู่ด้วย ทำให้ใบหน้าเนียนใสของหมอเป้เริ่มแดงระเรื่อด้วยความเขินอายพร้อมกับใช้มือหนาเกาที่ท้ายทอยแก้เขิน
“พี่ซื้อน้ำมาให้ทุกคนด้วยครับ”
“ขอบคุณค่า”
“น้ำเปล่าแต่ทำไมมันหวานจังคะพี่หมอ” เมื่อเห็นว่าพี่หมอเขินแล้วน่ารัก ทำให้นิรินและกอบัวตัวตึงประจำแก๊งถึงกับเอ่ยแซวต่อ เพราะพวกเธออยากเห็นพี่หมอเป้อายซึ่งแตกต่างจากนาเดียร์ที่ไม่มีอาการอะไรด้วยซ้ำ ได้แต่
