เสียงบอกกล่าวของแม่ทัพหนุ่มทำเอามารดาและชาวเมืองต่างก็ชะงักงัน ไม่คิดว่าจวนสกุลกู้จะได้ต้อนรับสะใภ้ใหญ่ โดยที่ยังไม่ได้จัดพิธีสมรสตามประเพณี เสียงซุบซิบจึงเริ่มดังมาให้ได้ยิน
จากฝั่งที่ชื่นชมและฝั่งที่กำลังเอ่ยคำครหาถึงชาติกำเนิดของนาง ซึ่งชาวเมืองไม่ควรจะรู้เร็วเพียงนี้ด้วยซ้ำ ทว่าปากต่อปากมันกลับเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่ยังไม่ได้ยินถึงหูกู้ฮูหยินเท่านั้น
“ฮูหยินเจ้างั้นหรือ” คนแก่เอ่ยถามบุตรชายอีกครา นางมองสตรีตัวน้อยที่มีความสูงแค่ไหล่บุตรชาย ก็เผยยิ้มเอ็นดู ใบหน้าจิ้มลิ้มนี้ชวนมองยิ่งนัก
“คารวะกู้ฮูหยินเจ้าค่ะ” เสียงหวานเอ่ย ก่อนจะย่อตัวลงยกมือประสานกันอย่างนอบน้อม
“ทั้งน่ารักและงดงามยิ่ง เจ้านี่สายตาแหลมคมนักนะเฟิงซี เลือกจนได้ของดีเลยสินะ” มารดาเอ่ยเย้าบุตรชายตน นึกไม่ถึงว่าเขาจะตาแหลมเพียงนี้ ครองโสดอยู่มาตั้งนาน ทว่าพอมีภรรยากลับหาได้งามราวเทพธิดาเชียว
“เข้าจวนกันเถอะ แม่อย
