สามวันต่อมา เฟิงซีและคนของเขาก็เดินทางมาถึงเมืองตูอีกครั้ง โดยการมาครั้งนี้เขาเดินทางล่วงหน้ามาก่อนเหวินหย่งหาน เพื่อเตรียมการยังจุดที่คนผู้นี้จะขนแร่เหล็กไปส่งที่ชายแดน มีทหารในค่ายมาสมทบอีกห้าร้อยนาย
ยามเว่ย [13:00-14:59] เสียงพูดคุยปนหัวเราะของบรรดาสมุนที่รับงานมาขนหีบแร่ ดังขึ้นมาเรื่อย ๆ บนเส้นทางที่ตรงไปยังชายแดนแคว้นเหลียง ซึ่งคนเหล่านี้มีมากนับร้อย โชคดีที่เฟิงซีนำกำลังมามากกว่า
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้ากรมขุนนางจะกล้าทำเรื่องขายชาติเพียงนี้” ใต้เท้าเผยหัวหน้าฝ่ายตุลาการเอ่ยขึ้น เขาแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง เมื่อเห็นว่าคนที่บังคับม้าอยู่กลางขบวนคือขุนนางระดับสูงในราชสำนัก
“เช่นนี้นี่เองฝ่าบาทถึงได้ให้ข้ามาร่วมในภารกิจนี้”
“ข้าและหมิงซีลงมือเอง จะกลายเป็นการใส่ร้ายป้ายสีน่ะสิ จึงจำต้องให้ใต้เท้ามาเป็นพยานในครานี้” เฟิงซีเอ่ย
“ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับ คนผู้นี้รวมถึงบิดามีเส้นสายมากในราชส
