ตอนที่ 6 พวกนั้นโกหกทั้งเพ
1586 Words
หลายชั่วโมงต่อมา...
"จะกลับกันจริง ๆ เหรอ แม่ว่านอนที่นี่ดีกว่าไหม พรุ่งนี้ค่อยกลับ"
"แต่พรุ่งนี้พวกผมมีเรียนเช้าครับ" เพราะหลังจากที่พากันทานข้าวเสร็จแล้ว เราทั้งห้าคนก็พากันนั่งดื่มไวน์กันต่อค่อนข้างเยอะ
ทำให้ตอนนี้พ่อของเขาและแฟนสาวอย่างเฟื่องฟ้าได้หลับไปเรียบร้อยแล้ว
"ก็เดี๋ยวค่อยกลับกันเช้า ๆ ก็ได้ อย่าลืมสิทั้งสองคนก็ดื่มไปตั้งเยอะ แม่ไม่อยากให้ขับรถเวลาเมา"
"ก็ได้ครับ" แผ่นดินตอบกลับผู้เป็นแม่ พร้อมกับช้อนอุ้มแฟนสาวที่นอนฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะขึ้น แล้วเดินขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเอง โดยมีดินแดนเดินตามมาติด ๆ
"อื้อ" คนตัวเล็กขยับพลิกตัวไปมา หลังจากที่เขาวางเธอลงบนเตียง
"มึงจะนอนด้วยกันไหม หรือจะกลับห้องตัวเอง"
"นอนสิ เมียกูก็อยู่นี่" ดินแดนตอบเขา ถอดชุดที่ตัวเองสวมใส่ออก แล้วขยับไปนอนลงข้างเฟื่องฟ้า
ส่วนเขาเห็นแบบนั้น ก็ถอดชุดที่สวมใส่อยู่ แล้วขยับตัวลงไปนอนด้านข้างแฟนสาวอีกฝั่ง พร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาคลุมคนขี้เมา เนื่องจากคนตัวเล็กเป็นคนขี้หนาว
ครืด! ครืด!
แต่พอนอนไปได้สักพัก ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ซึ่งเขาจำได้ดีว่านี่มันเสียงโทรศัพท์เฟื่องฟ้า จึงขยับตัวลุกขึ้น แล้วเป็นจังหวะเดียวกับดินแดนที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมาเช่นกัน
"มึงนอนเถอะ เดี๋ยวกูไปรับเอง" เขาบอก ดินแดนก็ขยับตัวนอนลงเช่นเดิม ส่วนเขาก็รีบลุกเดินไปหยิบโทรศัพท์ของแฟนสาวที่มันดังสั่นไม่หยุด
โดยพอหยิบขึ้นมาดูรายชื่ออยู่บนหน้าจอ ก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก ชายหนุ่มยืนชั่งใจอยู่สักพักก็ตัดสินใจกดรับ
(ฉันรอสายตั้งนาน แกทำอะไรอยู่ทำไมไม่รับ)
พอได้ยินเสียง แผ่นดินก็แสดงสีหน้ายุ่ง เพราะเขาไม่รู้เลยว่าปลายสายคือใคร แถมยังพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีอีก
(ยัยฟ้า แกเงียบทำไม อยากให้ฉันโกรธมากหรือไงฮะ)
"เฟื่องฟ้าหลับไปแล้วครับ"
(อ้าวเหรอ แล้วนี่ใครพูดสาย)
พอปลายสายรู้ว่าเขาไม่ใช่เจ้าของโทรศัพท์ ก็เปลี่ยนจากน้ำเสียงแข็งกร้าว เป็นน้ำเสียงปกติ
(หรือว่าแฟนยัยฟ้า)
"ใช่ครับ แล้วคุณเป็นใคร ทำไมต้องโทรหาแฟนผมเวลานี้ด้วย"
(ฉันเป็นพ่อของแฟนนายไงไอ้หนุ่ม)
"พ่อเหรอ" เขาพูดทวน เพราะตลอดเวลาที่อยู่กับเฟื่องฟ้ามา หญิงสาวไม่เคยเอ่ยถึงพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว โดยพอเขาได้ยินปลายสายบอกว่าตัวเองเป็นพ่อ เขาเลยรู้สึกแปลกใจ
(ใช่ไง)
"แล้วโทรมาหาฟ้ามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ"
(ก็แค่มีธุระเรื่องเงินนิดหน่อยหน่อย พอดีที่ขอไปครั้งก่อนพ่อเอาไปใช้จ่ายหมดแล้ว เลยว่าจะมาขอยัยฟ้าใหม่)
"ฟ้าเคยโอนให้แล้ว ตอนไหนครับ"
(ก็อาทิตย์ก่อนไง ยัยฟ้าโอนให้ห้าหมื่น พ่อก็เอาไปจ่ายหนี้จนหมดจนไม่มีเงินใช้แล้วตอนนี้)
"....."
(ปลุกยัยฟ้ามาคุยกับพ่อหน่อยสิ)
"จะเอาเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมให้เอง"
(ไม่ได้หรอก เดี๋ยวยัยฟ้ารู้ก็มาบ่นพ่ออีก"
"พูดมาเถอะครับ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ"
(งั้นแสนนึงแล้วกัน)
"ผมจะโอนให้สองแสน แต่ขอว่าอย่ามายุ่งกับฟ้าอีกได้ไหมครับ" เพราะดูจากการโทรมาขอเงินลูกสาวแล้ว พ่อคนนี้คงไม่ใช่คนดีเท่าไหร่
เขาไม่อยากให้มายุ่งกับแฟนสาวเขาอีก เงินที่ให้ไป ก็ถือว่าทำบุญไป
(สะ...สองแสนเลยเหรอ) เสียงปลายสายพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
"ครับ"
(ได้ ๆ พ่อสัญญาว่าถ้าได้เงินแล้วจะไม่ยุ่งกับยัยฟ้าอีก)
"แล้วผมเชื่อใจคุณพ่อได้ใช่ไหมครับ"
(ได้สิ พ่อสัญญา สาบานเลยก็ได้ว่าถ้าพ่อไม่ทำอย่างที่พูด ขอให้รถชนพ่อตายเลย)
"โอเคครับ ถือว่าพูดแล้วนะ งั้นบอกเลขบัญชีผมมา" โดยพอเขาพูดออกไป ปลายสายก็รีบบอกเลขบัญชีของตัวเอง
ซึ่งเขาก็กดโอนเงินออกไป พร้อมกับกดตัดสาย แล้วรีบเดินกลับมานอนที่เดิมของตัวเอง
"มึงคุยกับใครซะนานเลย" ดินแดนที่นอนมองเขาอยู่เขาพูดออกมา
"พ่อเฟื่องฟ้า"
"ฮะ! พ่อยัยนี่เนี่ยนะ" ดินแดนที่นอนมองเขาอยู่ก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วพูดออกมาเสียงดังจนเขาต้องรีบห้าม
"มึงจะเสียงดังทำไม เดี๋ยวฟ้าก็ตื่นหรอก"
"ก็กูตกใจนี่หว่า แล้วนี่เขาโทรมาทำไม"
"ขอเงิน"
"ให้ตายเถอะ แล้วมึงก็ให้ไปใช่ไหม"
"อืม" แผ่นดินพยักหน้า "แล้วกูก็เพิ่งรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฟ้าโอนให้พ่อ"
"คือยังไง"
"อาทิตย์ก่อนฟ้าเพิ่งโอนให้พ่อห้าหมื่น"
"เฟื่องฟ้าเอาเงินมาจากไหน"
"ไม่รู้เหมือนกัน เพราะบัตรที่เคยให้ไว้ ก็ไม่เห็นมีเงินออกอะไร"
"เพื่อนเธอไหม คนที่ชื่อมิชา"
"อาจจะใช่ เดี๋ยวเอาไว้กูจะลองถามดู"
"....."
"แต่เรื่องที่กูโอนเงินให้พ่อเธอ อย่าให้เฟื่องฟ้ารู้เข้าใจไหม"
"อืม กูไม่พูดหรอก" ดินแดนตอบเขา ขยับลงนอนที่เดิม พร้อมกับดึงเฟื่องฟ้าเข้าไปกอด
โดยเขาเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ขยับลงนอน แล้วใช้มือก่ายหน้าผากเพื่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
วันต่อมา...
"ฟ้าไปก่อนนะ" เฟื่องฟ้าโบกมือลาแฟนหนุ่มทั้งสอง แล้วรีบเดินมาทางคณะของตัวเองในเวลาแปดโมงเช้า
เพราะหลังจากที่ตื่นนอนขึ้นมาที่บ้านแฟนหนุ่ม พวกเขาทั้งสองก็รีบพาเธอมากินข้าวเช้า พอกินเสร็จก็พากลับเพนต์เฮาส์ แล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดมามหาวิทยาลัย
"ยัยมิชามายังเนี่ย" พอมานั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะแล้ว เฟื่องฟ้าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหามิชาเพื่อนสาวคนสนิท โดยรอสายไม่นาน ปลายสายก็กดรับ
(ว่าไง)
"อยู่ไหน มาหรือยัง"
(ยังไม่ถึงเลย คงอีกประมาณสิบนาที)
"อ๋อ"
(แกถึงแล้วเหรอ)
"ใช่ มาถึงแล้ว"
(โอเค ไว้ค่อยคุยกันนะ ฉันขับรถอยู่)
"ได้ ๆ" เธอตอบกลับเพื่อน กดตัดสาย พร้อมกับวางโทรศัพท์ลง
"เบื่อจัง" ระหว่างที่นั่งรอเพื่อน หญิงสาวก็หยิบงานที่ทำขึ้นมาอ่านทบทวน เพราะเดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็จะสอบเก็บคะแนนแล้ว
"สวัสดีครับพี่ฟ้า"
พอได้ยินคนพูดใกล้ ๆ เฟื่องฟ้าที่อ่านหนังสืออยู่ ก็รีบเงยหน้าขึ้น ก็พบว่าเป็น 'นัททิว' น้องรหัสของเธอ
"อ้าวนัท หวัดดีจ้ะ"
"ผมขอนั่งได้ไหมครับ"
"ได้สิ ได้อยู่แล้ว" พอเธออนุญาต นัททิวก็นั่งลงข้างเธอทันที
"พี่ฟ้าทำอะไรครับ"
"อ่านงานเก่าน่ะ พอดีอีกไม่กี่วันก็จะมีสอบเก็บคะแนน แล้วนี่เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานเลย" เพราะทั้งเธอและน้องรหัสต่างเรียนกันหนักมาก ทำให้เราทั้งสองไม่ค่อยได้เจอกันเลย
"เรียนหนักมากครับ ไม่คิดเลยว่าคณะนิเทศจะเรียนหนักขนาดนี้"
"เดี๋ยวก็ผ่านมันมาได้น้องพี่เก่งอยู่แล้ว แล้วนี่มีที่ฝึกงานหรือยัง"
"มีแล้วครับ ผมฝึกที่ ‘อาร์เอ็นเตอร์เทนเมนต์’ "
"ว้าว บริษัทดังเลยนะ เห็นว่าเขารับแค่เทอมละไม่กี่คนเองใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
"ยัยฟ้า"
ระหว่างที่คุยกับน้องรหัสอยู่นั้น ก็รีบเงยหน้าตามเสียง ก็เห็นว่าเป็นมิชาเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้ามเธอด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
"เพื่อนพี่มาแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"จ้ะนัท" เธอโบกมือลานัททิว แล้วหันมาจ้องมองเพื่อนสาว
"สภาพแต่ละวันของแกดูแทบไม่ได้เลยนะมิชา แล้ววันนี้ไปรบที่ไหนมาอีกล่ะ"
"ก็มีอยู่คนเดียวที่ทำฉันเป็นแบบนี้"
"ไปทำอะไรให้มันโกรธอีก"
"ก็ไอ้บ้านั้นมันกัดคอฉัน ฉันก็เลยกัดมันกลับ แต่เผลอกัดแรงไปหน่อย พอจะวิ่งหนีเข้าห้องก็หนีไม่ทันแล้ว เลยโดนมันจับลงโทษนิดหน่อย"
"สภาพนี้คงไม่นิดหน่อยแล้วแหละ สมน้ำหน้า"
"....."
"แล้วไหวไหมเนี่ย"
"ไหวอยู่ แค่เจ็บตรงนั้นนิดหน่อย" มิชาตอบเธอ พร้อมกับหยิบยาคุมฉุกเฉินขึ้นมากิน
"นี่ไม่ป้องกันกันเหรอ"
"พูดอย่างกับแกกับผัวป้องกันอย่างนั้นแหละ" พอโดนกระแนะกระแหนกลับ เธอก็ทำหน้ายู่ใส่เพื่อน
"คิดว่าทำหน้าแบบนี้แล้วมันน่ารักหรือไง"
"ใช่สิ ดินกับแดนบอกว่ามันน่ารัก" ก็อย่างที่เธอพูด เวลาเธอทำหน้าแบบนี้ สองคนนั้นชอบบอกว่ามันน่ารัก
"พวกนั้นโกหกทั้งเพ" มิชาตอบกลับ และลุกขึ้นหนีไปทางอาคารเรียน ซึ่งเธอเห็นแบบนั้นก็โวยวาย รีบเก็บของใส่กระเป๋า แล้วรีบวิ่งตามเพื่อน
- Writer
