ตามติด
1046 Words
พัณณ์ชิตาเดินลงมายังลานจอดในเวลาเกือบจะตีห้า หญิงสาวทั้งง่วงทั้งเพลียเพราะคืนก่อนหน้านี้เธอก็ผ่าตัดจนตึกและคืนนี้ก็ถูกปลุกทั้งที่เพิ่งเข้านอนไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ
“ดูท่าทางแล้วหมอคนสวยคงจะเหนื่อยมากนะครับ ให้ผมขับรถไปส่งไหม” นิโคไลที่รออยู่ตรงลานจอดรถเกือบครึ่งชั่วโมงก็เดินเข้ามาหา
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้”
“แต่ผมอยากไปส่ง”
“จะไปส่งฉันให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะคะ ทำไมคุณไม่เอาเวลานี้ไปเฝ้าหลานสาวหรือน้องสาวของคุณล่ะ”
“เพราะที่นั่นมีคนเฝ้าเยอะแล้วไงล่ะ แต่ยังไม่มีใครเฝ้าคุณเลยสักคน”
“ทำไมจะต้องเฝ้าฉันด้วยล่ะ” พัณณ์ชิตาถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็คุณหมอบอกผมเองนี่ว่าจะรับผิดชอบ”
“ใช่ ฉันเป็นคนรับผิดชอบ แต่คุณไม่จำเป็นต้องมาเฝ้าฉันแบบนี้”
“จำเป็นสิ ถ้าเกิดคุณกลัวความผิดแล้วหนีไป ผมกับครอบครัวจะหาคนรับผิดชอบที่ไหนล่ะ เพราะฉะนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะตามติดคุณเป็นเงาตามตัวจนกว่าหลานสาวผมจะออกจากโรงพยาบาล”
“ว่างมากเหรอคะ”
“ไม่ว่างแต่ก็จะพยายามวางครับ” เขาตอบด้วยท่าทางยียวน
“ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันผ่าตัดตามข้อบ่งชี้ ไม่มีตรงไหนที่ฉันทำพลาดเลย ถ้าคุณไม่เชื่อจะลองไปถามหมอที่โรงพยาบาลอื่นดูก็ได้”
“ถ้าผมถามพวกคุณก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ผมอยากเห็นกับตามากกว่า ถ้าคุณมั่นใจก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลยนี่ครับ หรือคุณกลัวผม”
“ฉันจะกลัวคุณทำไมล่ะ”
“งั้นก็ต้องให้ผมไปส่งสิ”
“คุณเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลยจะให้ไปด้วยง่ายๆ ได้ยังไง”
“เดี๋ยวค่อยแนะนำตัวกันก็ได้”
“รอเดี๋ยวนะ”
พัณณ์ชิตาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโหมดวิดีโก่อนจะหันกล้องไปทางชายหนุ่มที่เธอเพิ่งเจอเป็นครั้งที่สอง
“บอกชื่อนามสกุลของคุณมาสิ”
“นี่ถึงขนาดอัดวิดีโอเลยเหรอ ไหนคุณว่าไม่กลัว”
“เขาเรียกกันไว้ก่อน เอาล่ะบอกมา”
“ฟังนะ ผมชื่อนิโคไล เลวานอฟ วิมลภักดี ชื่อเล่นว่านิคอายุ 32 พ่อชื่อวิกเตอร์ เวลานอฟ แม่ชื่อนิชาภา เลวานอฟ วิลมลภักดี” นิโคไลตอบไปตามความจริงเพราะเขาไม่มีอะไรปิดบังหรือต้องกลัวอะไรอยู่แล้ว เขารู้สึกถูกชะตากับคุณหมอคนสวยคนนี้เสียแล้วเพราะเธอเป็นคนแรกที่กล้าต่อรองกับเขาและดูแล้วเธอไม่มีความกลัวเขาเลยสักนิด
พัณณ์ชิตาส่งไฟล์ที่บันทึกไว้ให้กับพี่ชายของตนก่อนจะส่งข้อความตามไปบอกว่าถ้าเธอเป็นอะไรไปให้สงสัยผู้ชายคนนี้เป็นคนแรก
หลังจากตกลงกันได้แล้วพัณณ์ชิตาก็ให้เขาเป็นคนขับรถของตนเองมายังคอนโดโดยมีคนของเขาขับรถอีกคันตามหลัง
“ขอบใจนะมีคนขับรถให้นั่งก็สบายดีเหมือนกัน”
“ดูคุณไม่กังวลเลยนะ”
“จะกังวลอะไรล่ะ คลิปวิดีโอเมื่อครู่ฉันส่งไปให้พี่ชายที่เป็นตำรวจแล้ว ถ้าฉันเป็นอะไรไปเขาก็คงตามหาคุณได้ไม่ยาก อีกอย่างตอนนี้หลานของคุณก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาล” พัณณ์ชิตทำทีว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่าแต่อันที่จริงเธอนั้นกลัวเขาอยู่มากเหมือนกัน
“แล้วจะไปทำงานอีกตอนไหน”
“ถามทำไมจะมาขับรถให้เหรอ”
“ใช่นะสิ เกิดคุณหนีขึ้นมาล่ะ”
“เอาเบอร์มาสิฉันจะโทรบอกก่อนจะออกจากที่นี่ครึ่งชั่วโมง แต่ถ้ามาถึงช้าก็อย่ามาโทษฉันนะ”
“คุณพักอยู่ชั้นไหนเหรอ”
“ไม่ต้องรู้หรอกน่า และก็ไม่ต้องกลัวหนีเพราะที่นี่มีทางเข้าออกแค่ทางเดียว”
“ผมก็แค่อยากรู้เผื่อคุณจะปีนหนีไปทางด้านหลัง”
“จะบ้าเหรอ ฉันพักชั้น 18 ปีนลงมาถ้าพลาดก็คงได้ไปเฝ้ายมบาลน่ะสิ” หญิงสาวพูดพลางกดโทรศัพท์ของเขาเข้าเครื่องตัวเองพอได้ยินเสียงก็กดวางสาย
“ผมจะมาถึงที่นี่ก่อนครึ่งชั่วโมงแน่”
“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำได้อย่างที่พูดไหม ขอกุญแจรถฉันคืนด้วย”
“เก็บไว้ที่ผมดีกว่า เผื่อคุณตุกติก แล้วคิดจะหนีขึ้นมาล่ะ” นิโคไลทำตัวไม่มีเหตุผลจนคุณหมอส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความเอาแต่ใจ
“แล้วถ้าเกิดคุณเป็นพวกสิบแปดมงกุฎเอารถฉันไปขายล่ะจะทำยังไง”
“เอาอะไรมาคิดว่าผมเป็นสิบแปดมงกุฎ”
“ใครจะไปรู้คนเราเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ เพราะฉะนั้นขอกุญแจรถคืนให้ฉันด้วย”
“รถคุณจะขายได้ถึงสามล้านหรือเปล่ายังไม่รู้เลยผมจะขโมยไปทำไมให้เสียเวลา”
“จะกี่ล้านมันก็เรื่องของฉันไหม ถ้าคุณเอารถฉันไปแล้วถ้าโรงพยาบาลโทรถามกะทันหันเพราะมีคนไข้ด่วนขึ้นมาฉันจะทำยังไง คุณนึกถึงคนไข้คนอื่นบ้างนะ ฉันไม่ได้มีน้องคุณเป็นคนไข้แค่คนเดียวสักหน่อย” พัณณ์ชิตาชักจะหมดความอดทน แล้วตอนนี้เธอก็ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยและอยากพัก ถ้าเขายังกวนประสาทอยู่แบบนี้เธอคงได้เรียกรปภ.ของคอนโดมาไล่เขาไปแน่ๆ
นิโคไลไม่เถียงเพราะสิ่งที่เธอพูดมันถูกต้องแล้ว ชายหนุ่มส่งกุญแจรถคืนให้กับพัณณ์ชิตาก่อนที่จะตัวเองจะนั่งรถที่ขับตามหลังมาออกจากคอนโด
“เฮ้อ!” คุณหมอสาวถอนหายใจ เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครมาจากไหน แต่คิดว่าพรุ่งนี้คงจะรู้ประวัติของเขาทั้งหมดถ้าชื่อและนามสกุลที่เขาบอกมานั้นเป็นชื่อจริงของเขา
- Writer
