ตอนที่อยู่อังกฤษ เธอกับพีร์ตัวติดกันตลอด แม้จะมีบางครั้งที่ต่างคนต่างแยกไปทำกิจกรรมอื่น แต่เพราะเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันและนอนด้วยกันเลยทำให้เธอชินกับการมีเขา
ปวีนาสะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงดึก มือเรียวควานไปพื้นที่ว่างบนที่นอนข้างตัวก็ไม่มีเงาของพีร์เธอจึงทิ้งตัวลงนอนต่อ เมื่อกำลังจะเคลิ้มหลับอีกหนความไหวยวบของที่นอนพร้อมกับตัวอุ่น ๆ ของชายหนุ่มก็แทรกเข้ามาในผ้าห่ม
เขาดึงเธอไปไว้ในอ้อมกอด กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ จากตัวพีร์ทำให้เธอนิ่วหน้าน้อย ๆ "คุณพีร์ไปดื่มมาเหรอคะ"
"อืม ผมแวะไปเจอเพื่อนที่อยู่ที่นี่ก่อนกลับน่ะ ทำไมปุ่นรีบนอนจัง"
"ปุ่นเพลียค่ะ คุณพีร์ไม่เหนื่อยเหรอคะ" แม้ตอนนี้จะเป็นช่วงค่ำ แต่ตารางเวลาเปลี่ยนทำให้ปวีนาหลับผิดเวลาเลยนอนก่อนพีร์จนได้
"ไม่" ปลายนิ้วที่เลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนอนแถว ๆ หน้าอกของปวีนายืนยันคำพูดของเขาได้เป็นอย่างดี พีร์แทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มแต่ไม่ได้มีเป้าหมา
