ตอนที่สิบเจ็ด ไม่ได้ตัวคนเดียว2

1531 Words

หลังจากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวให้เพื่อนสนิทที่มหาวิทยาลัยปวีนาก็ได้รับเซอร์ไพรส์อันอบอุ่นจนต้องน้ำตาแตกเมื่อพวกเขาไปเล่าให้พ่อแม่ฟัง แล้วพวกท่านก็โทรหาเธอเพื่อปลอบโยนในเวลาต่อมา นอกจากการได้รับคำปลอบใจทำให้เธอมีกำลังใจแล้ว แอนนาและอเล็กซ์ บิดามารดาของแอนดี้ซึ่งอยู่อีกรัฐก็ขับรถมาเยี่ยมเธอเพื่อกอดปลอบประโลมและให้กำลังใจ "เธอยังมีพวกเรานะ พวกเราจะเป็นพ่อแม่ให้เธอเอง" แอนนาโอบกอดปวีนาแนบแน่นกว่าทุกครั้งที่เจอกัน เพื่อนของลูกชายคนนี้เป็นเด็กที่น่ารัก พบเจอกันมาหลายครั้งเข้า ปวีนาก็แทบจะไม่ต่างจากคนในครอบครัว เมื่อรู้ข่าวร้ายของเธอพวกเขาก็บอกว่าพร้อมจะให้ความช่วยเหลือในทุกเรื่องที่ปวีนาต้องการ ขอเพียงแค่เธอเอ่ยปาก... "พวกคุณดีกับฉันมาก ๆ เลย" ปวีนาน้ำตาคลอ น้ำตาในครั้งนี้ไม่ใช่ความเสียใจที่สูญเสีย แต่เป็นการซาบซึ้งที่ตอนนี้ เธอไม่ได้รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว "ก็เธอช่วยพวกเราเลี้ยงลูก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD