"ญาติของคุณพริมาและคุณอติเทพ รักษ์กาญจนา ใช่ไหมครับ พอดีคนไข้หญิงเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ คนไข้ชายยังมีสติแต่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ "
ท่ามกลางความชุลมุนของห้องฉุกเฉินที่ทั้งด้านนอกและด้านในวุ่นวายกับการรับผู้ป่วยจากอุบัติเหตุ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าในวันหนึ่ง ๆ อุบัติเหตุจะเยอะขนาดนี้ และเธอก็ไม่เคยจะคาดคิดมาก่อนว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอจนบิดามารดาถึงแก่กรรม
เหมือนความวุ่นวายภายนอกเงียบงัน เป็นเพียงแค่ภาพเคลื่อนไหว ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ ในหูของปวีนา ทุกอย่างอื้ออึงไปหมด
"น้องปุ่น น้องปุ่น" เสียงตี๋เรียกคนที่ค่อย ๆ ร่วงลงไปกองกับพื้น พยาบาลและพนักงานเข็นเปลรีบมารับตัวปวีนาไปปฐมพยาบาล ตำรวจและผู้เห็นเหตุการณ์เข้ามาคุยกับตี๋และป้าพิณจนพวกเขากลายเป็นญาติคนไข้ไปโดยปริยาย...
ในห้องฉุกเฉิน ปวีนาฟื้นขึ้นมาแล้วเธอก็ร้องไห้ต่อจนตัวโยกตัวโยน จากนั้นก็มีแพทย์ที
