คุณพีร์

Prologue

ครั้งแรกที่พบเจอ

ปวีนาเดินไปนั่งพรึ่บอยู่บนตักของชายหนุ่มตัวโตที่เธอหวังจะพึ่ง พอหย่อนก้นบนหน้าขาเขา แขนแข็งแรงก็คว้าเอวเธอเอาไว้โดยอัตโนมัติ

"ช่วยปุ่นด้วยค่ะ" เธอกระซิบข้างหูเขาแล้วถอยมามองหน้าคนเป็นเจ้านายด้วยสายตาเว้าวอนขอความเห็นใจ

แต่พอเห็นคนตรงหน้าชัดๆ ดวงตาคู่สวยก็เบิกค้างนิดๆ จากนั้นเธอก็กะพริบตาปริบๆ เพื่อมองให้ชัดว่าไม่ได้ตาฝาดไป

แต่มันก็ยังคงเป็นเขาอยู่ดี

ฉะ... ฉิบหายล่ะ เธอเมาแล้วกะองศาผิดเลยเซมานั่งตักผิดคน!!!

นี่ไม่ใช่เจ้านายเธอ แต่เป็น 'พีร์ ทรัพย์ทวิพงษ์' คนที่ใครก็บอกว่าห้ามไปยุ่งกับเขา... อ้อมกอดที่โอบกระชับตัวเธอไว้แน่นๆ ทำให้ปวีนาหนาวสันหลังวาบ ขนอ่อนเธอลุกชันไปทั้งตัว

ถ้าเสี่ยควงคือคนที่เป็นมาเฟียตัวอันตรายตัวพ่อ... พีร์ก็เป็นคนอันตรายขั้นกว่าแบบที่พ่อต้องเรียกว่าพ่ออีกที

เสียงเตือนในหัวบอกว่าที่นี่ไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย ปวีนาพยายามจะลุก แต่แขนของพีร์โอบกอดเธอไว้แน่นจนเธอขยับเขยื้อนไม่ได้

"อย่าดิ้นมาก เดี๋ยวผมมีอารมณ์" เสียงห้าวทุ้มของเขากระซิบข้างๆ หูเธอ

หญิงสาวก้มหน้างุด เธอทำได้สบถในใจให้กับชะตากรรมอันโหดร้ายที่โดนเวรซ้ำกรรมซัดไม่หยุดหย่อนของตัวเอง

ยัยปุ่น เธอหนีเสือมาเจอพ่อเสือชัดๆ เลย บ้าเอ๊ย!!