“ตาเกื้อ!” ย่ากอบนั่งหน้าดุอยู่บนเตียง สายตาของผู้สูงวัยจับจ้องมองสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันอยู่ข้างเตียงด้วยความโมโห นี่ท่านอุตส่าห์กันเทียนหอมให้มานอนในห้องด้วยแล้ว หลานชายตัวดียังตามเข้ามานอนกอดคนของท่านจนได้
เทียนหอมสะดุ้งลืมตาตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของย่ากอบ เธอพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่คนที่นอนกอดเธอไว้กลับไม่ยอมปล่อย เธอทั้งหยิกทั้งตีท่อนแขนแข็งแรง เขาก็ยิ่งแกล้งรัดเธอแน่นขึ้น
“ตาเกื้อ ตื่นได้แล้ว ไม่ไปทำงานเหรอ”
“ไม่ไปครับ วันนี้จะหยุดนอนกอดเมีย” คุณเกื้อตอบทั้งที่ยังหลับตา แขนแข็งแรงรัดตัวคนที่เขานอนซ้อนหลังอยู่แน่นขึ้นอีก
“คุณเกื้อ ปล่อยเทียนนะคะ เทียนจะดูแลคุณย่า” เทียนหอมอายที่ถูกคุณย่าจับได้ว่าเธอถูกหลานชายของท่านนอนกอดมาทั้งคืน
“ตาเกื้อ ปล่อยเทียนก่อน” ย่ากอบสงสารคนถูกกอด เทียนหอมกำลังอายที่ถูกกอดต่อหน้าท่าน แต่ไอ้ตัวคนกอดนั้นทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่ยอมลืมตาตื่น
“ไม่ปล่อย จนกว่าคุณย
