ตอนนี้ทั้งหมดตกอยู่ภายในความเงียบ และชายหนุ่มทั้งสองที่เพิ่งจะไม่ค่อยลงรอยกันก็ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“อ้าว ตามาร์ช มารับหนูโมริไปเที่ยวใช่ไหมลูก??”
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่ ผมมารับโมริไปเที่ยวครับ” มาร์ชกล่าวทักทายพ่อแม่ของหญิงสาว เนื่องจากเขาเป็นเพื่อนของเธอคุณหญิงญาดาและคุณอาทิตย์จึงให้เขาเรียกเธอว่าพ่อกับแม่
“มาพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวไปทานข้าวกันดีกว่า”
“ครับ/ครับ/ค่ะ” ทั้งสามคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน
การทานอาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยความอึดอัดเว้นแต่คุณหญิงญาดาและคุณอาทิตย์ที่ทานข้าวกันอย่างมีความสุข เมื่อทั้งหมดทานอิ่มแล้วก็พากันมายังห้องนั่งเล่น
เมื่อทั้งหมดนั่งลงมาร์ชจึงขอตัวพาหญิงสาวไปเที่ยว เนื่องจากเลยเวลามามากแล้วและเกรงว่าจะไปดูหนังที่ตนเองและหญิงสาวจองไว้ไม่ทัน
“ถ้าไม่เป็นการเสียมรรยาท ผมกับโมริจะขอตัวออกไปดูหนังก่อนนะครับ เดี๋ยวไม่ทันรอบที่จองไว้
